Rzeźnik recenzja

Zastanawialiście się kiedyś nad tym, co jest bardziej przerażające - fikcja czy rzeczywistość? Odkąd zaczęłam się zagłębiać w tematykę true crime, często łapię się na tym, że o wiele łatwiej było mi uwierzyć w sytuacje przedstawione w czytanych przez lata kryminałach i thrillerach niż w te, które zostały utrwalone na setkach stron akt sądowych.

Historia Józefa Cyppka jest jednak szczególna, gdyż nigdy tak naprawdę nie dowiemy się, czego ten morderca się dopuścił. Został skazany na śmierć za swoją ostatnią zbrodnię, ale... prawdopodobnie zabijał już od lat.

Max Czornyj to autor, który ma chyba tyle samo wiernych fanów, co przeciwników, którzy uważają, że jedynie szokuje brutalnością. Ja po pierwszej jego książce byłam zachwycona, kolejne wręcz na przemian rozczarowywały i wprawiały w czytelniczą ekstazę. Spotkałam się też z opiniami, że poziom trzyma jedynie w serii z Erykiem Deryło, a pozostałe powieści nie są warte uwagi. Ja jednak lubię sama się przekonać. I nie żałuję. Dziś podzielę się z Wami wrażeniami po "Rzeźniku", a za jakiś czas opowiem Wam też o "Zimnym Chirurgu", który także już za mną. Obie historie spisane przez Czornyja są oparte na faktach.

Przez pierwsze strony "Rzeźnika" ciężko było mi przebrnąć. Ciągłe przeskoki w czasie wprowadzały chaos i czyniły opowieść nawet momentami niezrozumiałą. Jednak gdy mamy już więcej danych, o wiele łatwiej się w tym odnaleźć. Warto jednak zwracać uwagę na datę na początku każdego rozdziału - czasem wybiegamy kilka godzin do przodu, a czasem cofamy się o kilkanaście lat. Taka konstrukcja fabuły wymaga ogromnego skupienia, ale sprawia też, że nie możemy się oderwać od lektury. Chcemy wiedzieć, co wydarzyło się teraz, ale intryguje nas też przeszłość bohatera.

W dodatku narrator tej opowieści - czyli Rzeźnik z Niebuszewa - zwraca się bezpośrednio do nas czytelników, czyniąc ją jeszcze bardziej upiorną.

Fani Czornyja dostaną wszystko, za co autora lubią. Pasjonaci true crime przeczytają historię opartą w najwyższym stopniu na prawdzie, o czym zostajemy zapewnieni w przedmowie. Nie jestem w stanie tego ocenić, bo o tym mordercy słyszałam jedynie od Marcina Myszki z Kryminatorium. Wierzę jednak autorowi, że rzetelnie podszedł do tematu i odtworzył wydarzenia na tyle, na ile pozwalały mu materiały źródłowe.

Moje 7/10.