Kwiaty w pudełku. Japonia oczami kobiet recenzja

Dawno już nie czytałam tak tendencyjnej i irytującej książki. Ciężko się czyta, gdyż jedno zdanie mówi o współczesnej Japonii, następne o powojennej, a następne o przedwojennej. Można się w tym pogubić. Mamy opis kraju, który według autorki jest piekłem dla kobiet, chylący się ku upadkowi. Każdy kraj ma swoje blaski i cienie, ale jak ktoś opisuje tylko mroczną stronę to mnie zastanawia. Japonię traktuje jako szklaną bańkę bez odniesień do świata i bez uwzględnienia kultury danego kraju. Opisuje jak w Japonii między XI- XVII wiekiem kobiety z zamożnych i władających krajem rodzin musiały wychodzić za mąż aby umacniać dynastię i sojusze. Przecież w Europie było to samo, dzięki małżeństwom podpisywało się i umacniało traktaty i sojusze. Opisuje jak biedne Japonki do ukończenia wojny nie mogły się uczyć i studiować. Tak jakby reszta kobiet na świecie to mogła. Stryjeńska w latach 20 musiała przebrać się za mężczyznę, żeby móc studiować w Monachium. Dla dziewcząt były tylko specjalne pensje, gdzie uczyły się jak być dobrymi gospodyniami. Kobiety z nieślubnymi dziećmi i ich dzieci były stygmatyzowane , tak jakby to nie dotyczyło kobiet w innych krajach, choćby w Polsce. W pewnym miejscu z potępieniem pisze, że kobiety po ślubie przybierają nazwisko męża. Ja się pytam, a jak jest przyjęte w większości krajów choćby Europy. Rozpisuje się o dziecięcej prostytucji, tak jakby u nas nie było problemu z ”galeryjkami”, które za nowe ciuchy są gotowe na wszystko. Opisuje los kobiet w pracy, gorsze zarobki, gorsza i niżej płatna praca. Francja w tej chwili ma w planie specjalne ustawy, żeby to zmienić w swoim kraju. Mogłabym tak wyliczać i wyliczać. Powtarzam każdy kraj ma swoje blaski i cienie. Tych cieni w Japonii jak w każdym kraju jest dużo., choćby model rodziny i model pracy. Jednak Japonia jak wszystkie kraje się zmienia. Opisuje zubożenie obywateli, tylko nie wiem jakim sposobem spotyka się na całym świecie tłumy zwiedzających Japończyków.
Podsumowując bardzo mało było w tym reportażu Japonii, jej specyfiki, kultury i zwyczajów. Ja w ogóle nie czułam Japonii. Natomiast czytałam jakiś manifest umiejscowiony w Japonii.
Jeżeli chcecie poznać Japonię to omijajcie tą książkę.