Pożeracz snów recenzja

Fantastyka to gatunek literacki, który w większej mierze kojarzy się z historiami o wampirach. Bettina Belitz w swojej książce pt. „Pożeracz snów” zrezygnowała z tych postaci i wykorzystała mniej znane i kojarzone. Dzięki temu powieść wnosi pewną świeżość do tego gatunku. Jest to ryzykowne zagranie, ale mogące przynieść sukces. Sam tytuł i okładka zwracają na siebie uwagę.
Sposób napisania utwór jest też bardzo ciekawy, przypomina zabawę w kotka i myszkę. Gdy czytelnikowi wydaje się, że już zna rozwiązanie zagadki, okazuje się, że jest w wielkim błędzie i musi szukać dalej. Dzięki temu, że bieg wydarzeń nie jest możliwy do przewidzenia, powstaje klimat tajemniczości, który wciąga po uszy i zaciekawia. Nie brakuje także humoru w dialogach i opisach. Dzięki temu czytanie nie jest sztywne, a treść „smakuje” jak ulubione ciastko.
Akcja utworu toczy się bez pośpiechu. Autorka powoli, przedstawia bohaterów, ich zadziwiające historie, klimaty w jakich się obracają. Dokładnie obrysowuje postacie, dzięki czemu można polubić lub znienawidzić danego bohatera. Małymi kroczkami ujawnia tajemnice skrywane przez osoby biorące udział w wydarzeniach. Dla osób lubiących szybki bieg wydarzeń, mniej opisów, chwilami ( szczególnie na początku) książka może nudzić i zniechęcać do czytania.
Historia miłosna między bohaterami jest bardzo skomplikowana, trudna, a nawet wzruszająca. Pomimo że autorka poświęciła temu wątkowi dość dużo czasu to jednak przez większą część książki, nie stawia go na pierwszym miejscu.
Podczas czytania ma się także wrażenie, że pisarka zapożyczyła kilka elementów z innej, bardzo znanej powieści młodzieżowej.
Ogólnie książka jest wzruszająca, zaciekawia, nic nie jest podane na tacy, a wydarzeń nie można przewidzieć. Czyta się lekko, ale to nie oznacza, że treść utworu jest łatwa.Polecam na letnie wieczory.