Noc, która się nie kończy. Historia obozów koncentracyjnych recenzja

Gdy świat dowiedział się o Auschwitz, wszyscy mówili "nigdy więcej"

Jesteś więźniem, bez wyroku sądu. Nie wiesz, dlaczego tu jesteś. Nie wiesz, kiedy wrócisz na wolność. Czy w ogóle doczekasz wolności? A jeśli swoboda nadejdzie, to czy naprawdę będziesz mógł mówić, że jesteś wolny.

Noc, która się nie kończy. Historia obozów koncentracyjnych to nie tylko szereg faktów, ale także zapis wspomnień byłych więźniów. Autorka oprowadza czytelnika nie tylko przez hitlerowskie Auschwitz, ale także przez Kubę czy Japonię. Machina śmierci wcale nie zaczęła się podczas drugiej wojny światowej, a dużo wcześniej na Kubie. Nie skończyła się też z końcem wojny. Śmiało można powiedzieć, że trwa do dziś. A tortury jakim są poddawani ludzie, nie odbiegają od nazistowskich czy sowieckich metod. W dalszym ciągu przerażają swoją brutalnością.
Czytając, miałam wrażenie lekkiego chaosu. Autorka za bardzo skakała po obozach. Zaczynała historię np. na Kubie, a kończyła w Japonii. Tak naprawdę nie widziałam, o jaki kraj chodzi, jakie miejsce zagłady opisuje Andrea Pitzer. Również wątki osobiste przeplatane były takimi skokami. Opisywała jednego bohatera, wracała do historii, żeby za kilka kartek znowu przedstawić dalsze losy więźnia. Dla osoby, która coś tam wie na temat takich miejsce, może taki podział jest dobry, ale dla mniej oczytanego czytelnika zrozumienie tego tematu może być trudne. Brakowało mi również relacji większej liczby osób. Za dużo historii, która oczywiście jest ważna, a za mało ludzkiego spojrzenia na sprawę. Liczyłam, że dowiem się, jakie były dalsze losy oprawców, jednak przy większości rozdziałów nie znalazłam takiej informacji. Szkoda, bo byłam ciekawa czy zdają sobie sprawę, jaką wielką krzywdę wyrządzili.

Nie jest to absolutnie zła książka. Pokazuje, że piekło obozów to nie pomysł Niemiec. Dramat ludzi zaczął się dużo wcześniej i trwa po dziś dzień. Miliony ludzi już nigdy nie zaznają wolności. Czemu? Bo taki był wymysł władzy. Zabrakło mi tu porządku informacyjnego, który według mnie przy akurat takiej pozycji jest niezbędny.

"Nigdy więcej" Jesteś tego pewien?