Suka recenzja

"Suka" Pilar Quintana

Damaris zmuszona jest pogodzić się z tym, że nigdy nie zostanie matką. Razem ze swoim życiowym partnerem starali się nadaremno o dziecko przez lata. Gdy w jej życiu pojawia się porzucony szczeniak, kobieta natychmiast obdarza go niezmierzoną miłością, rodzicielską miłością...
"Suka" jest pierwszą przetłumaczoną w Polsce powieścią niesamowicie cenionej przez krytyków kolumbijskiej pisarki, uważanej za jedną z najznamienitszych w Ameryce Południowej.
Już na wstępie mogę śmiało powiedzieć, że jest to opowieść specyficzna, osobliwa, jedyna w swoim rodzaju, a cechy te powodują to, że musimy się z nią oswoić, jako czytelnik potrzebowałem kilku dni, żeby dotrzeć się z nią, zrozumieć sens i przesłanie, jakie płynie z książki. Czas przy tej pozycji jest nieocenionym pomocnikiem, gdyż warto wszystko, co z nią związane sobie uporządkować. Chociaż, że to tytuł bardzo cieniutki, który można pochłonąć w jeden wieczór, a nawet w godzinę, to obfity w treść wprawiającą w stan zdumienia, zdziwienie i konsternację.
Pilar Quintana snuje opowieść do bólu zgodną z rzeczywistością, która z czasem osadza się w umyśle czytelnika coraz głębiej, zajmuje wszystkie myśli, gdyż jej fabuła jest wstrząsająca i poruszająca najmniej czułe struny. "Suka" traktuje o macierzyństwie, pragnieniu posiadania potomstwa, przelania całej rezerwy matczynej miłości na istotę, która po noszeniu pod sercem przez dziewięć miesięcy pojawi się na świecie, jak i również o niegasnącym światełku nadziei, niełatwym życiu na kolumbijskim wybrzeżu oraz skrzywionych partnerskich relacjach przybierających formę destrukcyjną i toksyczną. Autorka z największą starannością i oddaniem przedstawia rys psychologiczny kobiety mierzącej się z brakiem upragnionego potomka, tym samym ukazując dramat, przez jaki Damaris musi przejść - nie tylko tragedię fizyczną, ale i tę duchową, mentalną.
Ważnym aspektem powieści są zwierzęta. Quintana pokazuje, jak można im zaufać, przelać na nie całą swoją miłość, serdeczność, odkryć niewidzialną nić porozumienia. Jednak w książce znajdziemy także przeciwieństwo piękna relacji człowiek-zwierzę, gdyż "Suka" momentami jest niesamowicie brutalna i pozbawiona skrupułów w oddaniu bolesnych dla Damaris przeżyć.
Warto pochylić się nad warsztatem pisarskim Pilar Quintany, który jest wręcz czarujący, pełen ukrytych metafor i znaczeń, a zarazem prosty i przystępny dla czytelnika. Podziwiam umiejętność pisarki do ubierania w słowa emocji, przemyśleń i odczuć bohaterów, ukazywania całej galerii ekscentrycznych postaci, kształtowania charakteru każdej z nich, tak, by na dłużej zapadły w pamięć.
Według mnie "Suka" nie jest powieścią, która spodoba się każdemu. Z pewnością nie wpasuje się w preferencje czytelnicze wielu odbiorców, jednak tematy, jakie porusza, są społecznie ważne, a które skrywa się za zasłoną milczenia, o nich się po prostu nie mówi.
⭐7/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Mova.