Noc recenzja

BERGEN, NORWEGIA
W kościele zostaje znaleziona śmiertelnie pobita kobieta. Ofiara miała przy sobie karteczkę z nazwiskiem policjantki Kirtsen Nigaard. Okazuje się, że zmarła kobieta pracowała na platformie wiertniczej na Morzu Północnym, tam gdzie w tym samym czasie pracował poszukiwany zbieg i seryjny morderca Julian Hirtmann. Wkrótce zostają odnalezione zdjęcia śledzonego mężczyzny oraz kilkuletniego chłopca. Trop prowadzi do Francji i komisarza Martina Servaz.

TULUZA, FRANCJA
Martin Servaz prowadzi sprawę seryjnego gwałciciela. Dochodzi do wypadku, komisarz zapada w śpiączkę. Po wybudzeniu przechodzi lekką metamorfozę. Wkrótce przyjeżdża norweska policjantka z plikiem zdjęć i tropami prowadzącymi do jego największego wroga Juliana Hirtmanna. Sprawa przybiera nieoczekiwany obrót, zaś Martin także będzie musiał zmierzyć się z problemami z córką i wewnętrznemu postępowaniu na komendzie. Aby zbliżyć się do poszukiwanego mordercy, w pierwszej kolejności Martin będzie musiał dowiedzieć się kim jest chłopiec na fotografii.

Moja fascynacja powieściami Miniera zaczęła się już jakiś ładny czas temu. Pamiętałam, że byłam mile zaskoczona jakże odmienną francuską literaturą kryminalną! Więc gdy ukazała się najnowsza, długo przeze mnie wyczekiwana powieść „Noc”- czwarta część cyklu z komisarzem Servaz, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.

Z początku lekko usypiająca, wciągała mnie stopniowo coraz mocniej w historię opisaną przez Miniera. Zaskakujące zwroty akcji, w końcowej fazie pełna napięcia i również lekko szokująca. 
To co mi się nie podobało, to słaby początek oraz metamorfoza Martina. Polubiłam tego głównego bohatera i gdy pomyślę, co z nim zrobił Minier… chwilami zachowywał się jak niepoczytalny! 

Ale pomimo wad, to jest bardzo dobra książka, którą wszyscy wierni czytelnicy Miniera muszą przeczytać.