Potwór recenzja

Czasami sądzę, że te najważniejsze książki mojego życia nie są bardzo lubiane przez innych. Tym razem sięgałam po tą pozycję z dużymi oczekiwaniami. Sporo dobrych opinii - opis bardzo przemawiający do mnie, a po za tym ciekawa fabuła.
No bo, no bo książka opowiada o ciężkich rzeczach - więzieniu, sądzie, zepsutym życiu, błędach i porażce oraz zadawaniem się z niewłaściwymi osobami.

To może od początku. Co mamy w tej pozycji?
- Scenariusz filmowy, uzupełniony o dopiski głównego bohatera.

Krótko o samym sposobie pisania książki "potwór"
książkę czyta się zaskakująco szybko, 3 godziny pod wieczór i koniec. Jest uzupełniona o ilustrację, które w przypadku tej książki myślę, że działają na plus. W książce jest wiele czcionek i sporo dialogów. Pozycja ta charakteryzuję się też małą ilością opisów.

Nakreślenie samej fabuły:
Książka opowiada o 16 letnim chłopaku, który jest oskarżony o udział w morderstwie kwalifikowanym, grozi mu od 25 lat więzienia, do dożywocia. Akcja książki rozgrywa się na sali sądowej oraz w więzieniu, gdzie dopóki nie rozwiąże się sprawy, przebywa nasz główny bohater. Cała książka opiera się w 99% na zeznaniach świadków, oraz na zarzutach i tak zwanej "sądowej kłótni" pomiędzy stroną oskarżycielską, a stroną obronną.

Bohaterowie:
Na krótką książkę, bohaterów w środku przewija się dosyć wiele, ale wszyscy bohaterowie są gdzieś z tyłu ( w większości są to świadkowie ) nic o nich nie wiemy, oni tylko zeznają. Mamy również obrończynie głównego bohatera, jednak i ona nie jest bardzo charakterystyczną postacią, coś na wzór poznać i zapomnieć.

Fabuła:
Ciężko ocenić mi sam przebieg historii, bo akcja działa się błyskawicznie, co jednak działało na niekorzyść tej pozycji. Mniej więcej plan wydarzeń wyglądał tak: początek, nakreślenie sprawy, przedstawienie bohatera, wypowiedź świadków, podejrzanych i ich obrońców, rozstrzygnięcie sprawy i nadanie wyroku.

Ogólna ocena:
Nie ukrywam - jestem zmieszana, rozczarowana i...? sama nie wiem co mam napisać. Książka ani mi się nie podobała, ale nie należy do tragicznych.