Cicha jak ostatnie tchnienie recenzja

Ostatnio sięgnęłam po następną książkę mojego ulubionego pisarza „kryminalisty” Joe Alexa (Maciej Słomczyński ), który stworzył serię z Alexem, pisarzem i detektywem w roli głównej. Rozwiązując zagadki kryminalne staje się postrachem przestępców i sprzymierzeńcem Scotland Yardu.
Tym razem scenerią dla zbrodni staje się zamek u wybrzeży Dewonu, połączony z lądem groblą, systematycznie zalewaną przez przypływ, powodując tym całkowite odcięcie zamku od stałego lądu. Atmosferę zagęszcza legenda związana z zamczyskiem, mówiąca o duchu niewiernej żony pana na zamku - Edwarda De Vere, krążącym po korytarzach.
Na zaproszenie wydawcy literatury kryminalnej (w tym książek Alexa) do zamku przyjeżdżają goście – specjaliści w sprawach kryminalnych: pisarze, pracownik Scotland Yardu, kolekcjoner przedmiotów związanych ze zbrodnią. Gwoździem programu mają być zawody w odgadywaniu zagadki kryminalnej. Nastrój grozy potęguje burza, oraz przypływ, odcinający zamek od lądu. I w tej scenerii popełniono prawdziwą zbrodnię. Mordercą musiał być ktoś z obecnych. Ale kto?
W trakcie śledztwa wychodzą na jaw tajemnice uczestników spotkania, oraz powiązania między nimi, które zamiast rozjaśnić sytuację i zbliżyć do wykrycia mordercy, jeszcze bardziej ją gmatwają.
Klimat książki, tak jak i innych tego autora, przypomina powieści Agaty Christi – tajemnicze morderstwo, drobiazgowe dochodzenie, klimat i dobrze przemyślana intryga.
Miłośnikom powieści detektywistycznych gorąco polecam.