Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka recenzja

Roberta Caldiniego i jego publikacji na temat wywierania wpływu na innych nikomu nie trzeba przedstawiać. Znany jest głównie z tego, że w przystępny sposób opisuje podstawowe mechanizmy psychologiczne, którym ulegamy jako ludzie. Od wielu lat jego książki na ten temat cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem. Nieprzerwanie biją rekordy popularności zarówno w Polsce, jak i na świecie. Traktowane są jako soista lektura obowiązkowa dla wszystkich tych, którzy interesują się psychologią (także amatorsko) czy tych, którzy lubią nazywać siebie intelektualistami, świadomymi mechanizmów z otaczającej ich rzeczywistości. I w tym względzie publikacja spełnia swoje zadanie w 100% - bo faktycznie przedstawia te mechanizmy, jakim - jako ludzie - ulegamy.
Jednak, moim zdaniem, Caldini popełnia podstawowy błąd, próbując dotrzeć z tym tematem do wszystkich. Tym samym nie dociera do nikogo. Imfantylizacja języka (autor jeden z podstawowych ludzkich mechanizmów nazywa "klick-wrrr") sprawia, że czytelnik przestaje mieć wrażenie obcowania z publikacją, bądź co bądź, naukową (taka z założenia jest ta książka).
Kolejna rzecz, która, zwłaszcza polskiego czytelnika może mierzić, to "amerykańskość" książki, w złym tego słowa znaczeniu. Te dwa czynniki - infantylizacja oraz amerykańskość sprawiają, że dla każdego, kto miał z psychologią trochę do czynienia - książka staje się nie do przebrnięcia. To także w dużej mierze wina tłumacza. Osobiście bardzo cenię i szanuję dorobek Bogdana Wojciszke ("Psychologię miłości" czytałam z wypiekami na twarzy) jednak w tym przypadku po prostu sobie nie poradził, niepotrzebnie wiernie kopiując językowy sposób przedstawiania świata, typowy dla USA.
Wróćmy jednak do treści. Mechanizmy, które opisuje Caldini, to rzeczy, które warto znać, chcąc poprawnie i świadomie uczestniczyć w życiu społecznym. Zresztą, prawie zawsze mamy ich świadomość, bo to sytuacje, które wydarzają się w otaczającym nas świecie na co dzień. Autor ciekawie i prosto je systematyzuje, nazywa i wyjaśnia. W licznych przykładach opisuje, jak działają, okrasza je - jeszcze liczniejszymi - przykładami eksperymentów. Niestety, z wydania na wydanie przykłady i eksperymenty stają się coraz bardziej zdezaktualizowane (więszkość z nich pochodzi z lat 70. i 80. ubiegłego stulecia). Caldini zdaje się nie zauważać, że świadomość współczesnego społeczeństwa jest zupełnie inna, niż kilka pokoleń temu. Tym samym można mówić o dużej nieaktualności publikacji.
Reasumując. Po Cialdiniego warto sięgnąć, z dużą jednakże rezerwą.