Chwała mojego ojca Zamek mojej matki recenzja

416 tyle ma właśnie stron książka „Chwała mojego ojca Zamek mojej matki”. Są to strony miłości, czułości oraz radości. Jest to powieść autobiograficzna Marcela Pagnola, jest on także autorem tej książki. Opowiada o jego dzieciństwie.

Marcel Pagnol był znanym i cenionym reżyserem i pisarzem francuskim. Żył w latach 1895 – 1974. Zmarł pracując nad ostatnią powieścią z cyklu „Wspomnienia z dzieciństwa”. „Chwała mojego ojca Zamek mojej matki” są dwoma pierwszymi częściami tego cyklu.

Autor postanowił wrócić do lat dzieciństwa i beztroskiego życia w gronie przyjaciół i rodziny, prawie każde dziecko ma taki okres w życiu. Te wspomnienia spisał w sposób mistrzowski w cyklu „Wspomnienia z dzieciństwa”.

Marcel Pagnol pokazał mi w tej powieści świat swojego dzieciństwa oraz to jak go pojmował. Poznajemy małego chłopca Marcela, który posiada młodsze rodzeństwo oraz kochających rodziców. Przeżywamy jego pierwsze wakacje na wzgórzach, polowanie oraz poznanie przyjaciela, ucieczką z domu i nie tylko.

Wszystko jest spisane w sposób szczery, momentami aż do bólu : D To wszystko nadaje autentyczności tej powieści. Pan Pagnol nie ocenia swojego zachowania ani z dobrej strony ani z tej złej, ale tak jak je pojmował jako dziecko. Wielu rzeczy się uczy i poznaje podczas swojego dzieciństwa.

„Zastąpił więc tę okrutną zabawę chwytaniem małych pasikoników, które rozgniatał potem między dwoma kamieniami”*1 (odnosi się ten cytat do jego młodszego brata Pawła)

Powieści są autentyczne, autor niczego nie koloryzuje. Nie przedstawia swoich bliskich w samych superlatywach, zostawia opinię czytelnikowi. Na mnie wywołali bardzo dobre wrażenie, czasami się nawet uśmiechałam. Czytając tą książkę czułam klimat tej powieści i rodzinne ciepło.

„…przeczytałam bez trudu kilka stron. Wydaje mi się, że spotkała go tego dnia największa radość, największa chwała w jego życiu”*2

Fabuła jest ciekawa, zdarzają się ciekawe zwroty akcji. Wszystko pędzi w zawrotnym tempie i nie mogłam się od niej oderwać. Marcel Pagnol stworzył dzieło wybitne po prostu piękne, jedyne w swoim rodzaju. Czuć już z daleka bijące od niego ciepło.

Polecam ją na długie zimowe wieczory, jeśli poszukujecie ciepła i lata. W dodatku słonecznego. Naprawdę gorąco ją polecam, nawiasem mówiąc nie wiedziałam, że aż tak mi się spodoba :) Uważam, że będziecie żałować jeśli jej nie przeczytacie :)



Najchętniej już bym zaczęła czytać dalszą część „Czas tajemnic”, ale wiem, że wtedy znowuż nie będę mogła się od niej oderwać. Więc zostawię sobie ją na jutro :)

Okładka bardzo nawiązuje do treści książki, ilustracje wykonał sempe. Autor ilustracji książeczek z serii „Mikołajek”, więc są piękne. Szata graficzna bardzo mi się podoba.

Muszę to zrobić:

Moja ocena:….10/10 Arcydzieło :)