Chwała mojego ojca Zamek mojej matki recenzja

Marcel Pagnol- francuski dramaturg, prozaik, reżyser filmowy i teatralny. Napisane pod koniec życia pisarza autobiograficzne teksty zebrane w cyklu Wspomnienia z dzieciństwa stanowią ulubioną lekturę dla kolejnych pokoleń Francuzów.
Pisarz zmarł w 1974 roku, pracując nad ostatnią z autobiograficznych opowieści - Czasem miłości. W pamięci swoich rodaków zapisał się jako jeden z najbardziej dowcipnych, pogodnych i ,, prawdziwie francuskich'' twórców kultury.

„Czytelnik – to znaczy prawdziwy czytelnik – jest prawie zawsze przyjacielem. Poszedł wybrać książkę, wziął ją do rąk, zaprosił do siebie. Będzie ją czytał w ciszy, siedząc w ulubionym kącie, w swoim domowym otoczeniu. Będzie ją czytał sam i nie zniesie, żeby ktoś inny wtedy podczytywał, zaglądając mu przez ramię. Na pewno jest w domowym stroju albo w piżamie, w ręku trzyma fajkę. Ma do ciebie całkowite zaufanie. Nie znaczy to, że polubi tę książkę. Być może przy trzydziestej stronie wzruszy ramionami i powie ze złością: „Ciekaw jestem, po co drukują podobne głupoty!”. Ale autora tam nie będzie i nie dowie się o tym. Jego rodzina i kilku wiernych przyjaciół rozwinie przed jego oczyma zasłonę pochwał, która złagodzi wrażenie „klapy”.

Marcel Pagnol stanął przed trudnym zadaniem opisania swoich wspomnień z dzieciństwa.
Czy sprostał oczekiwaniom? O tym za chwilę.

Prowansja - malownicza kraina w południowo-wschodniej Francji. Właśnie tam rozgrywa się akcja książki Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki.


Marcel Pagnol wprowadza nas do niezwykłego świata małego chłopca. Młodzieńca przed którym świat soi otworem. Wspólnie cofamy się w czasie, przeżywamy pierwsze przygody, wybieramy się na polowania i uciekamy z domu. Książka pełna humoru i mądrości opisana z perspektywy bystrego, choć czasem naiwnego dziecka. Dopełnieniem są opisy niesamowitej przyrody. Czytając Chwałę mojego ojca Zamek mojej matki, słyszymy dźwięki cykad wdychając zarazem zapach łąk pachnących obłędnie lawendą i tymiankiem. Jesteśmy świadkami dojrzewania dziecka, które musi zmierzyć się z prawdziwym życiem.

W bardzo prosty sposób autor przekazuje nam ważne lekcje, czasem ujawniając się w zbyt dojrzałym myśleniu małego chłopca.

„Nakryłem mojego drogiego nadczłowieka na byciu człowiekiem. Poczułem, że dzięki temu kocham go jeszcze bardziej.”

Chwała mojego ojca, Zamek mojej matki to lekka, prosta i mądra opowieść, która uczy, bawi i pozwala oderwać się od rzeczywistości. Nie posiada wartkiej akcji i niektórych może zniechęcić.

Sądzę, że Marcel Pagnol sprostał zadaniu jakim jest opisanie swojego dzieciństwa. Doskonale oddał ciepło domowego ogniska, ważną rolę natury w życiu człowieka i dziecięcą chęć odkrywania świata krok po kroku. To historia dobra do zrelaksowania się i przypomnienia o beztroskich i tak ulotnych chwilach młodości.

herbaciane-ksiazki.blogspot.com