Chwała mojego ojca Zamek mojej matki recenzja

Marcel Pagnol to jedna z najbardziej rozpoznawalnych sylwetek francuskiej kultury. Był zarówno dramaturgiem, prozaikiem, jak i reżyserem filmowym i teatralnym. Chwała mojego ojca i Zamek mojej matki to dwie pierwsze części cyklu wspomnień z dzieciństwa, w którym Pagnol odsłania nam nieco swoją codzienność z czasów młodzieńczych.
Autor opowieść snuje, zaczynając od swoich rodziców - opisując pokrótce ich charakter, a także pierwsze spotkania oraz okoliczności jego narodzin. Przedstawia nam swoje beztroskie dzieciństwo we francuskim miasteczku, osnute zabawą, uroczą infantylności i czarującym klimatem. Każda strona poświęcona jest nowej przygodzie, jakiej dzieci z chęcią się poddają. Młody Marcel, jak każdy małolat, stroni od nauki, a większość czasu przesiadywałby ze swoim przyjacielem, biegając po dworze, albo wraz z ojcem polowałby na kuropatwy.
Marcel Pagnol zapisał swoje wspomnienia pod koniec życia, co nadaje jego historii osobliwej atmosfery. Patrzy on bowiem na nowo na swoje dotychczasowe życie i wydaje się, że opisywane przez niego sytuacje są opatrzone wielkim ironicznym uśmieszkiem.
Trudno tutaj uniknąć porównań do Mikołajka. Nawet ilustracje wykonane są przez rysownika Sempe, co od razu kojarzy nam się z tym chłopakiem. Takie porównanie jest jak najbardziej odpowiednie, bowiem powieści mają ze sobą bardzo wiele wspólnego. Obie są w typowo francuskim stylu, tak miłym i tak przyjemnym, że nie sposób się od nich oderwać.
Książkę czyta się łatwo i szybko. Każda strona bawi, rozczula i wywołuje szeroki uśmiech na twarzy. Pomiędzy przygodami małego chłopaka ukryte są zabawne aluzje, których odczytanie dane jest tylko tej dorosłej grupie czytelników.
Książkę polecam wszystkim - i dużym, i małym. Przyniesie ona wiele radości, rozgrzeje serce i zaprowadzi nas do magicznych czasów dzieciństwa.