Chata recenzja

William P. Young - kanadyjski pisarz, znany jako autor powieści Chata, która sprzedała się w ponad sześciu milionach egzemplarzy.

Myślę, że każdy z nas przynajmniej raz w życiu zadał sobie pytanie: Czy Bóg naprawdę istnieje? Takie myśli nasuwają się zwłaszcza wtedy, kiedy spotyka nas coś złego. I chociaż doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że ból, cierpienie, czy tęsknota są wpisane w ludzką egzystencję, to w momencie, kiedy dotyka nas jakaś wielka tragedia, zastanawiamy się dlaczego właśnie nas to spotkało? Dlaczego Bóg pozwala, żeby na świecie było tyle zła? Dlaczego pozwala cierpieć niewinnym i bezbronnym? Jak może być aż tak okrutny?

Podobne pytania zadaje sobie Mack, bohater naszej powieści. Jego najmłodsza córeczka Missy zostaje porwana podczas rodzinnych wakacji. Trop prowadzi do opuszczonej chaty, położonej gdzieś na pustkowiu. Ślady wskazują na to, że dziewczynka została zamordowana, jednak policji nie udaje się odnaleźć jej ciała. Cztery lata później, pogrążony w smutku Mack dostaje tajemniczy list, a w nim zaproszenie do chaty, w której najprawdopodobniej życie straciło jego ukochane dziecko. Mack zastanawia się, czy to aby nie jakiś okrutny żart. Po co ktoś chciałby się z nim spotkać właśnie w tym miejscu? W końcu jednak, wbrew zdrowemu rozsądkowi, wyrusza do chaty. Nie podejrzewa nawet, że ta wyprawa na zawsze odmieni jego życie i że w miejscu, które kojarzy mu się jedynie z ogromnym cierpieniem, spotka samego Boga.

Chata to pełna emocji opowieść o wielkiej, stracie, rozpaczy i zwątpieniu, ale także o miłości i próbie odnalezienie drogi do Boga. Początek zapowiada się jako dosyć przeciętny kryminał, jednak później fabuła rozwija się w zupełnie niespodziewanym kierunku. Język jest prosty i łatwy w odbiorze. Autor zaskoczył mnie sposobem przedstawienia Boga i jednocześnie pokazał, jak bardzo zakorzenione mogą być w nas pewne stereotypy. Niestety pomimo wielu zalet, książka nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jak na niektórych czytelnikach. Może jestem za mało wrażliwa, albo zbyt sceptyczna… Nie chcę tutaj oceniać fabuły, bo o wartości tej książki świadczy to, co każdy z nas z niej wyciągnie. Ja wyniosłam stosunkowo niewiele i raczej nie będę nikogo zachęcać do czytania, chyba że sami chcecie.