Carrie recenzja

Carrie to szkolne pośmiewisko i obiekt drwin dla swoich szkolnych kolegów i koleżanek. Z trudem znosi żarty i poniżenia. Siły dodaje jej myśl, iż niedługo wróci do domu i kochającej ją matki. Jednak w znaczeniu Carrie "kochająca mama" ma się zupełnie inaczej niż w naszej rzeczywistości. Opętana religijnym fanatyzmem Margaret Wright swoją miłość okazuje na różne sposoby. Zaczynając od bicia za odpokutowanie popełnionych grzechów, a na zamykaniu córki w komórce również z tego powodu, kończąc. Pewnego dnia los do Carrie się uśmiecha. Przystojny i popularny Tommy Rose zaprasza ją na szkolny bal. Dziewczyna zgadza się i tym sposobem sprzeciwia się woli matki. Idzie z chłopakiem na zabawę. Niestety, ale tam czeka ją niemiła niespodzianka, która sprawi, że mieszkańcom miasteczka będzie groziło śmiertelne niebezpieczeństwo.

Po książkę sięgnęłam z czystej ciekawości. O Carrie słyszałam wiele dobrego, jak i wiele złego, ale co tak naprawdę kryje za sobą pierwsza debiutancka powieść Stephena Kinga?

Po raz kolejny autor zaskoczył mnie swoją kreatywnością i pomysłem. Carrie to powieść przeplatana wydarzeniami za czasów wielkiej katastrofy, a informacjami w postaci przesłuchań czy depesz dotyczących śledztwa w związku z Carrie i fragmentami fikcyjnej książki Nadejścia cienia. Razem tworzy to dobry obraz sytuacji głównej bohaterki. Dzięki temu, możemy wnikliwie analizować poszczególne etapy jej życia. Pisarz genialnie nakreślił postać Carrie. Podczas czytania mocno się z nią zżyłam i przeżywałam razem z nią wszystkie przykrości jakie doświadczyła. Momentami było mi jej bardzo szkoda i współczułam takiego nieszczęśliwego losu.

Uwielbiam książki Kinga właśnie za to, że pod małą dozą fantastyczności, kryją się trudy prawdziwego życia. W końcu w każdej szkole spotykamy kozła ofiarnego, którego nikt nie szanuje, a wszyscy poniżają, tak jak w większym czy mniejszym stopniu Carrie, ale nie ma to żadnego znaczenia. Z tym problemem boryka się wielu z nas, przez co z główną bohaterką utożsamiamy się jeszcze bardziej. Wczuwamy się w jej sytuację życiową i rozumiemy etapy dalszego postępowania.

Ze względu na poruszony w niej problem, uważam, że książkę naprawdę warto przeczytać. Podczas czytania przymykałam oko na takie elementy jak klimat, napięcie czy tempo akcji, gdyż wolałam skupić się na portrecie psychologicznym Carrie jak i jej toku rozumowania. Polecam fanom autora i nie tylko.