Dziennik włoski. Apulia. Abruzja. Rzym recenzja

Grzegorz Musiał, to lekarz, poeta i pisarz. Jego ”Dziennik włoski. Apulia. Abruzja. Rzym” powstał podczas podróży w 2006 roku.

Jestem pod wrażeniem napisanych z pasją, bardzo osobistych zapisków autora. Jego niesamowity odbiór włoskiej sztuki, styl opowiadania o detalach architektonicznych, pozwala zapomnieć o braku zdjęć w książce.

Na szczególną uwagę, moim zdaniem, zasługują przepiękne momenty przeżyć religijnych pisarza, jak np. relacjonowany kwadrans po kwadransie czas przed Świętym Obliczem w Manoppello. Odważne, wręcz intymne przemyślenia, odsłaniają duchowe przeżycia autora.

Zdecydowanie polecam tę książkę na wakacyjny czas. Kiedy nie musimy się nigdzie spieszyć i możemy delektować się opisami, emocjami, wielką wrażliwością i odczuciami pisarza, które mocno zapadają w pamięć. Kiedy możemy wolno przewracać strony, sięgać po mapy, a nasza wyobraźnia próbuje nadążyć za wędrówkami autora i wynagrodzić nas przepięknymi obrazami Włoch.
Autor podarował nam podróż po mniej znanych, oczywiście oprócz Rzymu, obszarach Italii. Pełną zakrętów i niedomówień, podczas której zadałam sobie wiele pytań, na które długo po lekturze będę szukać odpowiedzi. Jego wnikliwe obserwacje i wnioski zapadają w pamięć, np. te, w których odczuwał przykrości z powodu bycia Polakiem:

Polecam odkryć dalekie od szlaków turystycznych zakątki, podglądnąć życie codzienne Włochów i zachwycić się sztuką przez duże "s".