Sekretnik recenzja

Ło jeżu, jakie to niedobre.

Katarzynie Michalak ogólnie powiodło się w życiu, co jest miłe. Jak twierdzi, zawdzięcza to swojej umiejętności „drimowania” – no niech jej będzie, tak długo, jak daje jej to motywację i satysfakcję. Na nasze jednak nieszczęście, Michalak uznała zachowywanie dla siebie swoich sekretów okrucieństwem wobec nieszczęśliwej ludzkości, więc zesłała nam swój „Sekretnik”.

„Sekretnik” składa się z dwóch części. Pierwsza z nich to poradnik. Autorka przedstawia jakieś poplątanie z wymieszaniem teorii Freuda, Coelha i „Winx”, prezentując to według swojego widzimisia i chciejstwa życzeniowego. W dużym skrócie: możesz się wkręcić do hiszpańskiej rodziny królewskiej i zarabiać milion dwa złote tygodniowo na dłubaniu w nosie, wystarczy tylko oszukać złośliwą Idzię (michalakowe połączenie Id z Panem Bogiem i szczęściem głupiego) i bardzo, BARDZO tego chcieć, żeby cały wszechświat się rzucił to dla Ciebie spełniać, bo Ci się należy. Poradnik zleca wykonywanie mnóstwa zapychaczowych motywatorów w stylu zapełniania w kółko kajecika swoją marzycielską listą żądań (ech, lepiej przeznaczcie dobry 60-kartkowy na zadania matematyczne, zielnik jaki…) oraz robienia w paincie motywatorów, milczy jednak w temacie ciężkiej pracy, cicho coś czasem piśnie o wyrzeczeniach. Co było do przewidzenia, Michalak skupia się głównie na wyczarowaniu Księcia z Bajki – w sumie, nic dziwnego, że nie może nikogo znaleźć, skoro ród męski dzieli na wyidealizowane lalki spełniające najdziksze wymagania i podludzi, których trzeba traktować z pobłażaniem albo pogardą.

Druga część składa się z felietoników i innych form krótkich, spisanych przez Michalak na przestrzeni dwóch lat i ochrzczonych skromnie mianem „Pamiętniczek: czyli zbiór najfajniejszych opowieści znanych i nieznanych” (po ich przeczytaniu, lękam się poziomu tych niefajnych). Mamy tu instrukcję seksu dla kobiet (wycudaczona i żenująca). Poradnik, jak zostać pisarką (nie wolno robić błędów, trzeba wysyłać do wydawnictw i pamiętać, że OKŁADKI SĄ ARCYWAŻNE!). Relacja z wyjazdu do Złotych Piasków (Bułgaria jest okropna, bo pogoda śmie być zła, wieczorem nie sprzedają chleba, piasek nie jest złoty, samce na plaże nie spełniają estetyczny kryteriów, pokaz delfinów złośliwie zaczyna się o 14:00, kiedy Michalak lubi sobie pospać, śniadanie obrzydliwe, restauracje drogie, a sprzątaczki sprzątają i insynuują tym samym, że Michalak jest brudasem). Flaki wykręciła mi instrukcja obsługi mężczyzny, z której to dowiadujemy się, że facet to tępe, stale wymagające niańczenia stworzenie opite piwskiem, żywiące się tylko czipsami i seksem, rozumiejące jeno proste polecenia (bo myślą penisem), uczulone na mydło, na bank utrzymujące młodszą kochankę i łatwe do tresury. Sprytna Michalak chytrze dodaje na koniec, że „Jeżeli zbulwersował Cię ten artykuł, oznacza to, że jesteś mężczyzną”, ale nie ze mną te numery – wykładam kartę "seksizm nie jest zabawny, niezależnie, w którą płeć uderza!" (działa jak karta stopu). Dalej mamy relację z wyspy Sark, z której wpierw wynika, że jest głupia i ludzie mieszkający na niej też są głupi, bo nikt normalny nie mieszkałby na skalistej wyspie przypominającej wrzód, a potem dzieją się dziwne rzeczy, których nie rozumiem, bo przypominają fragment wyjątkowo cudacznego pornoopka zdrowo podlanego alkoholem. „Nie zależy mu na tobie!”, czyli Michalak ma zaburzone postrzeganie rzeczywistości, a jej wizja stosunków damsko-męskich to paranoja. Ironiczne porównanie harlequina z „Poczekajką”, które pewnie by mi sprawiło dziką satysfakcję, gdyby tylko ktoś mi wyjaśnił, o co tu chodzi i gdzie zaczyna się żart. O wypełnianiu PIT-u na wesoło, suche. Wyśmiewanie ogłoszeń o sprzedaży koni opierający się na nabijaniu z poprawnych sformułowań w żargonie jeździeckim. Przyciężkawa humorystycznie bajka o księżniczce i kronika, ale te jeszcze dają radę. Dalej jest cykl „Nienawidzę nienawidzić!” plus „Modem w mózgu”, w którym Michalak prezentuje się jako złośliwa, roszczeniowa baba lubiąca wyzywać pracowników pracujących z klientem od debili i winić ich za sytuacje, na które nie mają wpływu – propsy za szczerość, mało kto tak by siebie przedstawił w książce. Tak czy siak, większość z tych wpisów to historyjki, które opowiada się rodzinie i przyjaciołom, ale obcych ludzi irytują i zanudzają na śmierć. Co gorsza, Michalak pilnuje, by nie zmarnowała się żadna okazja nie tylko do zaprezentowania siebie, ale i bezustannego samogłaskania.

Całość przeładowana jest męczącymi żarcikami wpychanymi niemal między każdą spację i powtarzanymi do znudzenia. Niezrozumiałe używanie słów angielskich gdzie popadnie. Michalak z całych sił stara się przekonać czytelnika, jaka jest zabawna, błyskotliwa i wykształcona, jednak co rusz popisuje się swoją niewiedzą, czy to w kwestii architektury, „Władcy Pierścieni” czy koni (co jest wyjątkowo ironiczne, bo przy tym fragmencie Michalak sama podkreśla, że jest po weterynarii – a jak ona nie słyszała o koniu z kwiatuszkiem, to znaczy, że takie coś nie istnieje i właściciel konia to jakiś przygłup, co pisać nie umie). Kuriozalnie wypada też chrzanienie o miłości i dobroci w zestawieniu z jej seksistowskimi wymysłami i robieniu piekła Bogu ducha winnym ludziom. Dodatkowo Michalak ma irytującą manierę bezustannego informowania czytelnika, o czym to też on myśli, mówi i chce zrobić - pół biedy, gdyby wkładała mu w usta inteligentne teksty, ale jest cała bieda.

Cieszę się, że udało mi się uporać z tym dziełem – dzięki bliższemu obcowaniu z umysłem tej kobiety mogę z większym zrozumieniem podejść do totalnych bzdur, jakie wysmarowuje w swoich książkach. Nie ukrywam, że niełatwo jest znaleźć wydane dzieło na tak nędznym poziomie, wręcz to fascynujące, jak można z własnej woli stworzyć taki gniot - warto sięgnąć, jeżeli będziecie mieli okazję. Broń Borze Wszechlistny przed wydawaniem na to pieniędzy!, zdecydowanie lepiej je przeznaczyć na zakup poradnika łyżwiarstwa, tak ochoczo wyśmiewanego przez Michalak na samym początku.




^ ja, widząc, że autorka szykuje się do wygłoszenia kolejnej światłej myśli, koloryzowane

BONUS dla masochistów, którym kuriozum nigdy dość – oto wypis rzeczy, o których oświeca nas „Sekretnik”, alleluja, bójcie się!:
1. Ludzie niewierzący są podejrzani i nie warto się z nimi wiązać i ciekawe, do kogo będzie się modlił taki w chwili śmierci – no „ale to jego problem, a nie mój, gdy za brak wiary pójdzie do piekła”.
2. Ateizm, gejostwo i popadanie w depresję to taka moda.
3. Kawaler po trzydziestce MUSI mieć jakiś defekt, psychiczny popapraniec, z którym nie da się żyć.
4. Ludzie bez nałogów są nudni.
5. Tabletki uzupełniające niedobór witamin i minerałów rozwalają organizm jak tanie narkotyki.
6. „Wizualizacja” czy „strefy erogenne” to strasznie trudne pojęcia, żargonowotechniczne wręcz.
7. Pisarze dzielą się na radosnych grafomanów i pisarzy w y d a w a n y c h.
8. Bycie sprzątaczką to bezstresowe machanie szmatą.
9. Praca szkodzi psychicznie i fizycznie bardziej niż hera i papierosy.
10. Chałupnicza autohipnoza leczy z zapalenia oskrzeli.
11. Nie powinniśmy spełniać niemoralnych marzeń dlatego, że to niemoralne, ale dlatego, że zła karma zemści się na nas trzykrotnie.
12. Niewątpliwymi zaletami posiadania choroby skóry uniemożliwiającej pracę i wykrycia początków ślepoty jest fakt, że nie trzeba pracować, wstawać rano, brać odpowiedzialności za swoje życie, dorastać i można żyć na koszt rodziców (tak oświadczyła Michalak zwierzającej się jej osobie, na co ta się obraziła, fochnisia jedna).
13. Bycie hipochondrykiem to codzienne robienie sobie wakacji od życia.
14. Jeżeli twój szef cię bije, „to sorry, ale jesteś niereformowalna”.
15. Ipody mają kształt falliczny.
16. Myśląc o umierających z głodu dzieciach człowiek czuje się szczęśliwy.
17. W spełnianiu marzeń liczysz się tylko ty, kij tam z rodziną i odpowiedzialnością.
18. Rodzinnych pensjonatów nie mogą prowadzić pary homoseksualne (tak w ogóle, homoseksualizm to zboczenie).
19. „(…) żeby tam be i me, przecież oni nawet piszą po marsjańsku: jeden bohomaz — j e d n o słowo” – Michalak o języku chińskim.
20. Na samotnych wakacjach, gdzie odpoczywasz od męża i dzieci, należy ci się znalezienie kochanka i rozpasanie erotyczne, bo jesteś biedna i zmęczona (dotyczy tylko kobiet).
21. Jeżeli facet nie ma czasu na randki, nie jesteś dla niego ważniejsza od dziecka z pierwszego małżeństwa, nie ma ochoty na seks, nie zdrowieje cudownie w twojej obecności, nie wysyła przynajmniej raz dziennie smsa z miejsca, w którym nie ma zasięgu – ani chybi to znak, że cię nie kocha i zdradza z bezmózgą, ale cycatą Barbie.

[Recenzja została po raz pierwszy (17.08.2014) opublikowana na LubimyCzytać pod pseudonimem Kazik.]