Czego nie widać recenzja

"Czego nie widać" intryguje, przyciąga, daje do myślenia. Krótkie rozdziały sprawiają, że czyta się szybko, a odmienne punkty widzenia tylko rozbudzają apetyt na poznanie całości sprawy. To powieść wyróżniająca się wśród tłumu innych thrillerów. Tutaj detektyw jest jednocześnie główną podejrzaną i do końca nie wiadomo, kto jest ofiarą, a kto mordercą.

Autorka podrzuca nam dużo mylnych tropów, przez co cała książka była dla mnie zupełnie nieprzewidywalna. Czułam odrobinę klimatu klasycznych kryminałów przez motyw z bardzo bogatą i tajemniczą rodziną, której szalenie zależy na zachowaniu dobrej reputacji. Kiedy już wydaje nam się, że złapaliśmy mordercę za nogi, to wszystko obraca się do góry nogami, a im dalej, tym gęściej od półprawd i kłamstw. W zasadzie wszyscy bohaterowie mają tak skomplikowaną osobowość, że ciężko ich od razu rozgryźć. Co łączy Shaughnessiego (co za trudne imię!) z Gretchen? Obsesja, miłość, podejrzenia i szósty zmysł - jak zdefiniować tę relację? A jej rodzice? Prawdziwa rodzinka z piekła rodem, chociaż swoją drogą mała Gretchen też z łatwością mogłaby zagrać w horrorze...

Podobało mi się zakończenie, które nie nastąpiło nagle, zaraz po rozwiązaniu głównej zagadki. Autorka dała nam czas na przetrawienie wszystkich rewelacji i opisała jeszcze wydarzenia niedługo po ujawnieniu całej prawdy. Możemy więc jeszcze przez chwilę obserwować bohaterów i to, jak sobie radzą.

Polecam miłośnikom thrillerów, szczególnie takich z naciskiem na aspekty psychologiczne. Więcej tutaj rozmów, prób odtworzenia wydarzeń z przeszłości niż jakiejś zawrotnej akcji - niektórym czytelnikom właśnie taki sposób narracji odpowiada bardziej. Trzeba się trochę nagłówkować, ale moim zdaniem warto, bo intryga jest naprawdę wciągająca do samego końca.

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa.