Gen. Ukryta historia recenzja

Napisać dobrą książkę popularnonaukową to wielka sztuka. Oprócz wiedzy, autor chcący coś spopularyzować powinien posiadać jeszcze dar lekkiego pióra i łatwość przekazywania wiedzy, ponadto dobrze też, szczególne przy tak delikatnym temacie jak genetyka, modyfikacje genetyczne i tak dalej, zachować obiektywizm i umieć odsunąć własne poglądy na bok. Muszę przyznać, że Siddhartha Mukherjee nie tylko sprostał powyższym, ale też napisał bardzo wciągającą opowieść. 
 
 Pretekstem tutaj jest historia rodzinna autora, który stara się zgłębić przyczyny chorób dwubiegunowych jakie dotknęły obu jego wujów i nurtujące pytanie: czy mnie też czeka ten los? Jeśli nie to dlaczego, jeśli tak to co ma wpływ na dziedziczenie akurat tych niechcianych cech – myślę, że każdy czasem zadaje sobie takie pytania w kontekście własnej rodziny. Mukherjee naprawdę potrafi wciągnąć w historię – od eksperymentów Mendla i teorii Darwina, przez mroczne czasy eugeniki, po przyszłość terapii genowych, wszystko opisane w prosty, jasny, klarowny sposób. 
 
 Ważne miejsce w książce zajmują także rozważania nad dylematami moralnymi, jakie towarzyszą rozwojowi genetyki niemal od zarania badań nad genami – jak daleko możemy się posunąć w ingerencji, szczególnie, gdy rozwój technologiczny i doskonalenie metod pozwalają w tej materii na co raz więcej? 
 
 Gen. Ukryta historia to niezwykle ważna, do tego świetnie napisana książka i wydaje mi się, że chociażby z uwagi na kierunek, w jakim zmierza dzisiejsza nauka (w tym biologia i medycyna) czas poświęcony na lekturę nie będzie czasem zmarnowanym.