Pies recenzja

Policjant-to jeden z tych zawodów, które wzbudzają wiele kontrowersji. O ich pracy powstały tysiące artykułów, setki wpisów na forach i komentarzy i dziesiątki książek. "Pies" Jakuba Gończyka w zamyśle autora miał być brutalną pozycją ukazującą nam myśli i odczucia prostego policjanta-człowieka z pasją, dla którego praca ta jest pasją, a nie przykrą koniecznością. I faktycznie udało mu się to.

Sama książka nie ma formy standardowej powieści- jest raczej zbiorem krótkich obrazków z życia zawodowego autora, w którym wszystko ukazane jest tak, jak powinno być- krótko, zwięźle, na temat. W prostych, żołnierskich wręcz słowach Gończyk wylewa swoje żale i irytację na to, co go otacza, a wobec czego bardzo często bywa zwyczajnie bezradny. Ukazuje nam, że wiele sytuacji nie jest tak naprawdę takich, jakie wydają się na pierwszy rzut oka i pewne działania kolegów po fachu podyktowane są odgórnymi działaniami osób, których kompetencje często są wątpliwe. Niektórych czytelników odstraszyć może liczba wulgaryzmów pojawiających się na praktycznie każdej stronie, jednak jak inaczej książka miałaby być wiarygodna w oczach czytelnika? Ja raczej postrzegałam w tym wysoką emocjonalność, z jaką napisana została ta pozycja, a bardziej moja uwaga skupiana była na dosyć dobrym posługiwaniu się piórem przez Gończyka- czemu nie można się dziwić, ponieważ jest on absolwentem filologii polskiej. I chociaż książka ta ukazuje nam wiele scen rodem z filmów Vegi, to zaciekawiła mnie ona do tego stopnia, że pochłaniałam kolejne rozdziały z prędkością światła. Ich krótkość i przystępność treści na pewno to ułatwiło.

Jeżeli szukacie dobrej pozycji z zakresu literatury faktu, która spowoduje realne zainteresowanie się tematem, który porusza autor, polecam tę pozycję. Mnie przypadła ona do gustu i polubiłam szczególnie za jej realizm i prawdziwość, z jaką ukazane zostały przemyślenia autora. W końcu dla niego "Być policjantem to misja, a nie praca".

Za egzemplarz i możliwość przeczytania bardzo dziękuję Wydawnictwu Akurat i Muza.