Dom pełen tajemnic recenzja

Dom pełen tajemnic - Wioletta Piasecka

"Być kobietą to czasem ciężkie zadanie...''

Spodobała mi się okładka tej książki,
bo odrazu wiedziałam czego mogę się spodziewać.
Mało kiedy akcja rozgrywa się wśród polskiej szlachty. Polubiłam ten gatunek literacki, jakim jest romans historyczny. Nie jest to moje pierwsze spotkanie z tą tematyką. Tutaj możemy nie tylko przenieść się mentalnie w minione czasy, ale również dowiedzieć się nieco faktów z danego okresu historii.
Autorka przeniosła nas w czasy po "Chopinowskie" i słynne historyczne,czwartkowe obiady. XVIII wiek. Nie był on łaskawy dla twórczych i hardych kobiet. Mężczyzna mógł wszystko(jak praktycznie zawsze), a kobieta? Ona na ogół była uprzedmiotowywana,to było tylko narzędzie, aby rodzić i wychowywać dzieci. Nic poza tym - tyle i aż tyle.
Mało która dziewczyna miała też możliwość poślubić miłość swojego życia. Najczęściej małżeństwa były aranżowane i trzeba było udawać,pokazać, że jest się szczęśliwym i spełnionym w tym związku.
" Taka kolej rzeczy, moja droga. Życie to nie tylko przyjemności, to przede wszystkim poświęcenie, na które my, kobiety, musimy być gotowe. "

Bardzo szybko przeczytałam tę książkę i jak prawie zawsze towarzyszyła mi w tym tylko noc. Targało mną przy tym multum emocji; od szoku po radość, a nawet wybuchy śmiechu, coś wręcz na styl hieny.
Książka ta będzie idealną propozycją już dla osób od 15 roku życia.
Postać Księżnej Sary może być motywacją, szczególnie dla pisarek. Nie należy się poddawać, bo tylko cierpliwość i czas pomoże w spełnieniu marzeń.
Ciągła walka o to, aby robić inne rzeczy, bez względu na płeć.

" [...] Dodam jeszcze, że przykro mi, bo traktuje pan nas, kobiety, jako rzecz podrzędną w stosunku do mężczyzn, gdy tymczasem kobiety są takimi samymi ludźmi, a może nawet nie takimi samymi, lepszymi. Bardziej kochamy, bardziej czujemy, więc jestem przekonana, że i emocję lepiej przelewamy na papier. "
Nie należy się zrażać i trzeba dalej próbować.
Po raz kolejny mamy tu do czynienia z najgorszym typem człowieka.
Bogaty hipokryta, a przy tym chamski i agresywny.
Manipulator,umiejący posługiwać się miłymi słówkami oraz posuwać się do przekupstwa.
Co to za człowiek, który niszczy komuś życie, a sam przy tym udaje niemal Świętego?
Naprawdę, tego chyba nigdy nie będę potrafiła zrozumieć.

" <<Pani pisanina to grafomania, nigdy nie dorówna pani językiem i stylem mężczyznom. Radzę zająć się tym, do czego kobiety są stworzone>> "

Lektura tej książki jest lekka i przyjemna w odbiorze, mimo przedstawionej brutalnej osobowości księcia. Jak dla mnie jedynym minusem tej opowieści jest tylko to, że tak szybko się ona zakończyła. Tak na mój gust autorka mogła nieco bardziej rozbudować / przedłużyć ostatni dział tej książki.
Wszystko po to, aby zostało podkreślone szczęście głównej bohaterki.
Chętnie przeczytam inne powieści spod pióra Pani Piaseckiej.
Moja ocena 9/10