Krótkie panowanie Pepina IV recenzja

 

     "Krótkie panowanie Pepina IV" to satyryczna opowieść o pozornie zwyczajnym francuskim mężczyźnie, Pepinie Heristalu, który niespodziewanie zostaje mianowany królem Francji, a jego jedynym zadaniem to być. Tylko jego obecność może uratować kraj przed chaosem i upadkiem. Będąc monarchą nie ma zbyt wielu rzeczy do robienia. Wcześniej astronom-amator z małymi sukcesami w tej dziedzinie, teraz człowiek, który do końca nie wie jak rządzić państwem i poddanymi. Z dnia na dzień musi przenieść się do pałacu, gdzie nie czuje się dobrze. Bez przerwy otoczony jest przez ludzi, których nie zna, bądź nie rozumie. Po ulotnej chwili zadowolenia i dumy ze stania się kimś ważnym, przychodzi ten moment, gdy wszystko go przytłacza. Zaczyna czuć się źle, pragnie wrócić do poprzedniego życia, do tego, co znał i kochał. Pragnie znów stać się normalnym, szarym człowiekiem. I choć pragnie anonimowości, wie, że powrót do stanu wcześniejszego będzie trudne do osiągnięcia...

        W pewnym sensie "Krótkie panowanie Pepina IV" jest o każdym z nas - o ludziach, którzy muszą tak prowadzić swoje życie i tak podejmować decyzje, aby mieć z tego korzyści i dodatkowo nie niszczyć innym życia. O ludziach, którzy, aby żyć i coś osiągnąć, muszą dostosować się do panujących zasad.

       Powieść jest pełna przeciwieństw, problemów i rad, słabostek i grzechów, które bohaterowie próbują za wszelką cenę wybielić. Polecam przyjrzenie się, co dzieje się z człowiekiem zagubionym pośród rzeczy, których nierozumie. 

      John Steinbeck to klasa sama w sobie. Każdy stworzony przez niego tekst albo się kocha, albo nienawidzi. "Krótkie panowanie Pepina IV" to powieść uniwersalna i ponadczasowa, która ukazuje w krzywym zwierciadle to, czego sami się w jakimś sensie obawiamy - utraty własnej tożsamości.