Pensjonat "Ewa" recenzja

Ta książka pióra twórcy komisarza Montalbano jest bez komisarza, ale Camilleri w niej opisuje Vigatę, czyli miasto opowieści z Montalbano. Rzecz dzieje się przed drugą wojną światową i w czasie wojny. Narracja prowadzona jest z perspektywy dorastającego chłopca o imieniu Nene, książka zaczyna się, gdy Nene ma 12 lat a kończy gdy jest osiemnastolatkiem, a opowiada Camilleri głównie o jego dorastaniu erotycznym i seksualnym.

Tytułowy pensjonat „Ewa” to po prostu dom schadzek, czyli mówiąc dosadnie: burdel. Pięknie opisuje Camilleri pierwsze doświadczenia erotyczne Nene, oczywiście w rzeczonym pensjonacie, z dużą kulturą, bez wulgaryzmów. A potem są regularne wizyty w burdelu, ale tam Nene z przyjaciółmi przychodzi głównie po to, żeby rozmawiać z panienkami i słuchać ich opowieści. I właściwie całą drugą część książki wypełniają opowieści prostytutek. A w tle mamy szaleństwa wojny z nalotami aliantów, śmiercią i zniszczeniami.

Czytając tę książkę, czułem się trochę jakbym oglądał filmy Felliniego, `Rzym’ czy `Amarcord’, w których przywary ludzkie opisano z ciepłem, humorem i zrozumieniem. Burdel w Vigacie bowiem działa legalnie, chodzą do niego systematycznie różni szanowani obywatele miasta, ale mamy też w miasteczku dewotów i dewotki, na przykład panienki, które po dwóch latach narzeczeństwa pozwalają się pocałować w policzek, ale nie w usta (a narzeczony wiadomo dokąd chadza...). I te dwa światy jakoś współżyją, tolerują się, czasami wchodzą w konflikt, ale rzadko. To mi się podoba u Włochów, nie są specjalnie pryncypialni, zasady zasadami a życie życiem. No i te historie pracownic pensjonatu, piękne niektóre są: na przykład dewotka co ma w swoim pokoju pełno świętych obrazków, albo prostytutka komunistka, itd.

Myślę, że książka opiera się na wspomnieniach Camilleriego z młodości, oczywiście wygładzonych i przefiltrowanych przez meandry pamięci – napisał tę pozycję w wieku osiemdziesięciu lat. To dobra literatura, ale jednak wolę książki z Montalbano...

Słuchałem audiobooka w dobrym wykonaniu Małgorzaty Kaczmarskiej.