Buntowniczka z pustyni recenzja

Dziś chcę Wam zaproponować do przeczytania historię o dziewczynie pustyni – Amani, którą możecie przeczytać w książce „Buntowniczka z pustyni” autorstwa Alwyn Hamilton

„Urodziłam się na pustyni. Pustynia była częścią mnie.”

Była sobie niebieskooka dziewczyna, która marzyła o wolności, o tym by wyrwać się spod jarzma wuja i ciotki, by wydostać się z Duswalk i zacząć życie na nowo w Izmanie. Gdy podjęła próbę poznała zdrajcę Jina, który pomógł jej uciec. Jednak czy teraz jej życie będzie lepsze ? Czy to co dowiedziała się o nim i o sobie pomoże jej przetrwać ? Jaki los czeka Niebieskooką Buntowniczkę ?

Bardzo skrótowo opowiedziałam Wam o książce, ale boję się, że choćby jedno słowo więcej i opiszę Wam całą książkę od deski do deski, a to nie miałoby najmniejszego sensu, bo jeżeli lubicie fantastykę, dżiny, magię i dzielne główne bohaterki, to koniecznie musicie przeczytać Buntowniczkę z Pustyni. Ja mam okazję czytać drugie wydanie, bo po pierwsze nie sięgnęłam mimo, że o nim słyszałam i teraz bardzo żałuję, bo ta historia ciągnie do siebie bardzo, ale to bardzo mocno. Zacznijmy od tego, że Amani, jest córką pustyni, to tu czuje się najlepiej. Dodatkowo świetnie radzi sobie z bronią – jakby się urodziła z nią w ręce. Do tego Jin (ah Jin !). Ten kto czytał (chodzi głównie o dziewczyny) raczej podzieli moje wzdychanie do niego. Oj tak, moja wyobraźnia zadziałała zdecydowanie na jego korzyść i aż zazdroszczę Amani, że go poznała. Okazuje się, że ich drogi nie przecinają się bez powodu. Jesteśmy świadkami jak Amani odkrywa nowe tajemnice skrywane przez Jina, ale też odkrywa tajemnicę o sobie – odkrywa drzemiące w sobie moce, których uczy się wykorzystywać.

Książka jest napisana dla mnie w prosty i przejrzystszy sposób, nie ma tu niepotrzebnych opisów, zbędnego przeciągania, od początku wiemy jaki jest cel Amani. Autorka nie owija w bawełnę, wprost przedstawia co bohaterka czuje. To właśnie dlatego nie mam z Amani problemu – polubiłam ją od samego początku, przez to że jest waleczna, konkretna, wie czego chce (dobra, zdarzały się jej momenty zawahania i nie podzielam jej decyzji pozostawienia Tamida, ale ostatecznie jej to wybaczam), nie ma jej głupich rozważań typu: wiem, że zrobię źle, ale w sumie nie wiem czy tego chcę, może ktoś to zrobi za mnie… Gdy podejmuje jakąś decyzję nie waha się tylko działa. Przez cały czas kibicowałam Amani i nadal jej będę kibicować.

Bardzo chętnie sięgnę po kolejne tomy, bo ta historia mnie do siebie przyciąga i koniecznie muszę się dowiedzieć co dalej.