Czas huraganów recenzja

Ostatnio mam wrażenie, że jak otworzę lodówkę wypadnie na mnie "Czas huraganów", ale w tym przypadku się nie dziwię, bo to tak mocna książka, że chyba każdy, kto ją przeczyta chce o niej pisać. Przyszła pora i na mnie...



W ubogiej meksykańskiej mieścince La Matosa miała dom Wiedźma. Rzucała uroki, spędzała płody tworzyła mikstury. Ludzie bali się jej, złorzeczyli jej, ale każdy w sytuacji bez wyjścia biegł do niej po pomoc. Gdy Wiedźma umarła "interes" przejęło jej dziecko, dalej wzbudzając lęk i zmieszanie aż... Ktoś się odważył i zamordował Małą Wiedźmę. Kolejne rozdziały poświęcone są różnym mieszkańcom La Matosy i mimo, że może pierwszy z nich ciężko się czyta, ponieważ narrator włącza nas a akcję w trakcie zwykłego dnia pewnej gniewnej kobiety, to w pewnym momencie odkrywamy, że kolejne zazębiają się że sobą i pokazują sytuację z punktu widzenia kolejnego bohatera. Każdy kolejny rozdział ułatwia zrozumienie poprzedniego. Gdzieś w międzyczasie poznajemy tę Wiedźmę, która mimo władzy nad wystraszonymi ludźmi była nieszczęśliwą osobą. Powoli odkrywamy tajemnice morderstwa. Poznajemy społeczność, w której możesz pić i ćpać do upadłego, ale gdy czujesz inaczej niż większość, lepiej się nie wychylaj.
Miałam problem z oswojeniem tej lektury, ponieważ zdania są bardzo długie i wielozłożone. Dialogi nie są pisane od myślników. W jednym z rozdziałów narrator zmienia się ze zdania na zdanie Da się do tego przyzwyczaić. Całość jest napisana w ten sposób, że brzmi jak opowieść starej osoby, która wiele w życiu widziała, o zdegenerowanej okolicy, opowieść pełna wulgaryzmów i dosadnych zwrotów. Jednak to nie wulgaryzmy czy dosadność mnie zszokowała, ale totalny brak emocji przy opisach najgorszych zbrodni. Mieszkańcy La Matosy pogrążeni są w marazmie. Ich życie jest byle jakie, starają się bawić na tyle na ile ich stać, a odpowiedzialność za ich życie, zadowolenie i usatysfakcjonowanie spada na ich córki, które w swojej dziecięcej naiwności zrobią wszystko aby tych dorosłych zadowolić. Co oczywiste z czasem tracą siły, chęć i naiwność, a potem?



Po tej książce czuję się brudna. Zdeptała moje emocje i zanieczyściła dusze. Jednocześnie była niesamowitym przeżyciem.