Milczenie recenzja

Pierwszy wysłuchany przeze mnie kryminał Huberta Hendera zaczyna się dosyć szokująco, oto w lesie gdzieś w Kotlinie Kłodzkiej odkryto zwłoki braci bliźniaków – pracowników pobliskiego tartaku, mężczyźni zostali bestialsko zamordowani. Bracia byli mieszkańcami małej wsi, gdzie nie ma nic ciekawego do roboty, albo picie, albo znojna praca. Oni wybrali to drugie. Potem w rzeczonej wsi mamy kolejne bestialskie morderstwo, dzieje się.

Sprawę prowadzi podkomisarz Gabriel Krauze z Kłodzka, facet za dużo mówiący, często nieprzyjemnie ironiczny, niemniej dobry glina. Krauze instynktownie czuje, że mieszkańcy wsi ukrywają jakąś mroczną tajemnicę, to taki syndrom małych zamkniętych społeczności, gdzie wszyscy lokalsi wiedzą o strasznych rzeczach, ale z obcym się tym nie podzielą.

Ciekawy jest portret Krauzego, to choleryk potrafiący rzucić telefonem o ścianę gdy dowiaduje się o złych wieściach, zdarza mu się tłuc, wręcz torturować podejrzanych, to taki trochę brudny Harry, z drugiej strony wiedzie całkiem udane i spokojne życie rodzinne. Tu widzę pewne pęknięcie, jeśli gość często stosuje przemoc w pracy, to całkiem prawdopodobne, że sięgnie po nią i w domu; istnieje bardzo dużo świadectw na przemoc domową w rodzinach policjantów. W tym kontekście do cna zgrane w kryminałach portrety rozwiedzionych policjantów z porąbanym życiem osobistym nie są dalekie od rzeczywistości.

Mamy tam jeszcze interesujący obraz wsi, w której mieszkańcy są mordowani. Wydaje się, że ciąży nad tą miejscowością jakaś klątwa. Z drugiej strony miejscowi przyzwyczajeni są rozwiązywać problemy we własnym zakresie, raczej nie wzywa się policji w przypadku drobnych czy większych konfliktów, nie dzwoni na pogotowie w przypadku zranień. To twarda, zamknięta społeczność; gdy zdarza się w niej zbrodnia, trudno ją rozwikłać.

Muszę powiedzieć, że rzecz jest dobrze napisana, zna Hender swoje rzemiosło, słuchałem audiobooka bardzo dobrze czytanego przez Filipa Kosiora z dużym zainteresowaniem. Niestety, dobre wrażenie z lektury jest mocno popsute zakończeniem: rozwiązanie zagadki kryminalnej jest naciągane, mocno nieprzekonujące, razi nielogicznością, tutaj szanowny autor się wyraźnie nie spisał. Niemniej daję książce siedem gwiazdek, trochę na wyrost.