Bratnie dusze recenzja

"Bratnie dusze" to historia trzech przyjaciółek: Aldony - początkującej malarki mającej problemy wychowawcze z nastoletnią córką; Weroniki - malarki z określoną pozycją, która pewnego dnia zbacza z drogi i sypie się jej dotychczasowy, pięknie poukładany świat; oraz Michaliny - dziennikarki, która szuka swojego miejsca w życiu, pragnie znaleźć tego jedynego na całe życie.
Kobiety, co pewien czas spotykają się na babskich ploteczkach. Wszystko zmienia się, gdy w życie Aldony wkracza mężczyzna - Marek - jak się wydaje jej bratnia dusza.
Autorka w książce "Bratnie dusze" pokazuje nam jak łatwo można zmanipulować innego człowieka. Wystarczą komplementy, drobne gesty, miłe słowa. Marek stosując intrygi, kłamstwa a nawet leki psychotropowe manipuluje nie tylko Aldoną, ale także jej przyjaciółmi.
Trochę byłam zaskoczona, że kobieta może być aż tak naiwna, że może aż tak głupio się zakochać, że nie widzi tego, co się dzieje blisko niej. Ale niestety tak w życiu jest, taka jest smutna prawda. W imię miłości jesteśmy zdolne robić różne głupstwa.
„Bratnie dusze” to też historia o życiu codziennym, o relacjach rodzinnych, z którymi nasze bohaterki nie potrafią sobie czasem poradzić. A także o cichej zazdrości o talent, o drugiego człowieka, o powodzenie.
Jednak w tej powieści wszystko kończy się tak jak trzeba. Jak przeczytajcie same.
Książka wywołuje różne emocje: złość, wściekłość, rozczulenie, płacz. Polecam, jako lekturę na lato :)