Boscy przewodnicy. Jak zwierzęta uczą nas życia recenzja

I jak tu z miejsca nie zakochać się w książce, której okładka jest tak urocza. Z miejsca kusi czytelnika żywymi kolorami i cudnymi wizerunkami zwierzaków.
Od razu chce się ją przytulić do serca i zabrać do domu.
Większość z nas nie wyobraża sobie życia bez towarzystwa zwierząt: tych domowych, które traktujemy jakby byli są członkami naszych rodzin - z troską i miłością, tych dzikich na które patrzymy z podziwem oraz hodowlanych, które wielokrotnie wywołują w naszym sercu dysonans i każą zadać sobie pytanie: czy naprawdę mięso jest niezbędne w naszej diecie.
Śmierć naszego pupila to zawsze trauma. Opłakujemy go, wspominamy, tęsknimy za jego towarzystwem. Czujemy się jakbyśmy stracili kogoś, kto był częścią naszego życia. Trudno nam sobie wyobrazić, że już nigdy nie będzie dane nam się spotkać. Bo nawet Ci którzy wierzą w życie po śmierci uczeni byli, że zwierzęta duszy nie mają. Nie spotkamy więc ich w tym lepszym życiu, które czeka na nas po śmierci. Ale czy na pewno?

Caryn Rivadeneira w swojej książce "Boscy przewodnicy. Jak zwierzęta uczą nas życia" stara się pokazać, że wcale tak być nie musi.
Pisarka, osoba głęboko wierząca i praktykując, która spokoju i wskazówek w trudnych życiowych sytuacjach szuka na tronach Biblii przekonuje nas, że Bóg umiłował zwierzęta, wziął je pod swoją opiekę i często przemawia przez nie do nas ludzi.
Autorka, opowiadając historie ze swojego życia, i często przy tej okazji przytaczając cytaty z Pisma Świętego udowadnia, że zwierzęta to nasi mniejsi bracia, którzy uczą nas cierpliwości, miłości, poczucia obowiązku. Tak jak my czują, cierpią czy radują się.
To książka napisana z miłością i ufności w boską mądrość, która na pewno nie zakłada, że dla zwierząt nie ma miejsca w niebie.

Lektura ta, którą można czytać w rodzinnym gronie wraz dziećmi uczy szacunku do każdej żywej istoty. W prosty sposób mówi o rzeczach ważnych, miejscami trudnych. Uczy, bawi, zmusza do refleksji. Nie mówiąc już o tym, że po każdym skończonym rozdziale nie można się powstrzymać od podrapania za uchem swojego psa lub kota. Polecam tę książkę Waszej uwadze.