Boruta recenzja

Poznajemy głównego bohatera w momencie gdy siedzi w brudnym, wilgotnym i ciemnym lochu. Został uwięziony z początkowo niewiadomych sobie powodów, domyśla się jedynie że został zdradzony przez swych kompanów którym swego czasu zaufał. Na pomoc rusza jego dawny wróg, aktualny przyjaciel - Mały. Boruta dołącza do jego świty i razem ruszają w dalszą wędrówkę. Niebawem okazuje się iż nasz bohater jest świetnym wojownikiem mimo swej niepozornej postury i nadwątlonego zdrowia, zwłaszcza iż ostatnio nie sypia zbyt dobrze. Boruta jest sierotą, zna jednak swego dziadka z którym nie ma najlepszych kontaktów o czym przekonujemy się w trakcie lektury.
Boruta niezmiennie kojarzy mi się z "Koroną śniegu i krwi" autorstwa Elżbiety Cherezińskiej ale również jak mówią legendy jest to diabeł zamieszkujący podziemia zamku w Łęczycy i właśnie w okolicach tej miejscowości rozgrywa się akcja powieści. Miejscowości, nazwy rzek i krain geograficznych autor podaje w zmienionej formie, w jakiej uważa iż w okresie w którym toczy się akcja mogły się nazywać. Jest to bardzo dobry zabieg literacki bo wprowadza czytającego w ówczesne czasy, tak samo jak i język znacznie różni się od używanego obecnie. W wypowiedziach bohaterów autor również nie przebierał w słowach, co nam daje do zrozumienia że mamy do czynienia z bohaterami z niskiej klasy społecznej.
Czas akcji w powieści nie został określony, w moim mniemaniu datuję go na XI - XII wiek, ponieważ w powieści między wierszami został wymieniony Mieszko I, Bolesław Chrobry czy Bezprym. Dla mnie jest to maleńki minus iż nie zostało to określone z góry przez autora.
Zakończenie powieści jest otwarte, liczę więc na kontynuacje i rozwiązanie pozostałych zagadek. Czekałam zwłaszcza na fakt który połączy Borutę z zamkiem w Łęczycy, byłam ciekawa jakie wydarzenie sprawi iż Boruta zamieszka w tym zamku na wieki.
Polecam tę pozycję wszystkim którzy lubią historię również tę lekko podkoloryzowaną.
Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.