Złoty płatek śniegu recenzja

To chyba najpiękniejsza książka około świąteczna jaką było mi dane w tym roku przeczytać. Jak wiecie, cenie książki, które bardzo mnie wzruszają swoimi emocjami. Ta do takich również się zalicza. Czasem było tutaj boleśnie, czasem się wzruszyłam, czasem zirytowałam.

Jedno miasteczko, trzy historie. Julka jest zakochaną nastolatką. Jej wybrankiem jest normalny chłopak, student. Właśnie wybierają się do jej rodziców. Julka jest roztrzęsiona, bo całe życie musiała podporządkowywać się własnym rodzicom. Była jedynaczką, na którą chuchało się i dmuchało. Dlatego nie będzie darzyć uczuciem jakiegoś młokosa, dla niej jest inny. Tylko rodzice nie wiedzą o pewnym sekrecie, który skrywany jest tuż pod sercem młodej dziewczyny. Druga historia, to opowieść o trójce przyjaciół. Jowita, Ignacy i Adam - trójkąt miłosny, w którym nie wiadomo kto będzie zwycięzcą w miłości. Ignacy wyjechał, więc stracił swą szanse. Zakochany Adam robi wszystko dla Jowity. Ona z kolei ukrywa jakąś traumatyczną tajemnicę, która mocno daje się we znaki, gdy zbliżają się Święta. Do tego wraca Ignacy, a to wróży jedno - ich niby poukładane życie rozwali się jak domek z kart. I ta trzecia, samotna matka, która jest zakochana w Adamie, która małymi kroczkami zbliża się do mężczyzny.

Bardzo podobała mi się ta powieść, ponieważ dała mi dużo do myślenia. Historia Julki jest bardzo bolesna. Zakazana miłość, do tego owoc tej miłości, który jest ukrywany. Julka w obawie przed rodzicami nie mówi o niczym, a oni zaślepieni swoimi chorymi ambicjami nie zauważają niczego. Życie ich córki, to tylko ich wybory. Ona nie ma nic do gadania. I było to totalnie smutne - zamknąć tak własne dziecko w niby ochronnej bańce. Aż wydarzy się tragedia... Historia trójki przyjaciół była troszkę irytująca za sprawą wiecznie uciekającej od uczucia Jowity. Tutaj Autorka pokazała, że miłość bywa ślepa. Dwójka przyjaciół staje w konkursie o uczucie jednej kobiety, która w dodatku coś ukrywa. Coś o czym dowiemy się w finale powieści. Ujawnienie tajemnicy sprowadziło na mnie lawinę smutku. I mamy jeszcze Lidkę samotną matkę i jej synka, który chciałby, żeby jego mama częściej się uśmiechała.

Książkę przesłuchałam. Bardzo wpisała się one w moje gusta. Bohaterowie bardzo mi się podobali, zwłaszcza Julka. Bo są dziewczyny osaczone przez własnych rodziców, niby w trosce. Dzięki tej historii można dużo pomyśleć. To nie była zwykła książka o miłości. Tutaj nie było lukru. Tutaj było dużo bólu, dużo smutku. Skrywane tajemnice, a wszystko to otoczone aura najpiękniejszych Świąt i zimy. To powieść, która trzeba przeczytać i cieszę się, że tak bardzo wzruszyłam się podczas jej słuchania. Polecam.