Powrót na Zieloną 13 recenzja

Dzięki pani Agacie Bizuk z przyjemnością powróciłam do mieszkańców kamienicy przy ulicy Zielonej 13, by wraz z nimi uczestniczyć w ich interesującym codziennym życiu. Tym bardziej, że na monotonię i nudę nie mogą narzekać.

Mariolka pomaga Elwirze w wychowywaniu czworaczków, ale marzy jej się też rozkręcenie własnej firmy. Krzysztof większość czasu spędza w pracy, przez co zaniedbuje żonę i córeczki. Aldona ze Szczepanem oczekują pojawienia się na świecie małego Frania, a Roman nie do końca chce zaakceptować odmienność swojego syna Jurka. Józek z Zenkiem wdają się w zatarg z młodzieżą z sąsiedniej kamienicy, a Radeo wraca z zagranicznych wojaży i próbuje ułożyć sobie życie z… Mariolką. Co z tego wszystkiego wyniknie przekonacie się zaglądając na karty powieści. Mogę Was zapewnić, że lektura sprawi dużo przyjemności i wrażeń na pewno nie zabraknie.

„Powrót na Zieloną 13” to był prawdziwy comeback z przytupem! Powieść dużo bardziej mi się spodobała i przeczytałam ją z dużo większym zainteresowaniem niż część pierwszą. Pozbyłam się też wrażenia, że już to kiedyś było, tak jak to miało miejsce w przypadku „Zielonej 13”. Wydarzenia ciekawią i intrygują. Momentami jest śmiesznie, chwilami robi się bardzo poważnie, a jeszcze innym razem zaskakująco. A to sprawia, że lektura książki jest łatwa, lekka i przyjemna.

Jeszcze lepiej poznałam bohaterów tej powieści i muszę powiedzieć, że spędziłam z nimi bardzo mile chwile. Moją zdecydowaną faworytką jest Mariolka, która z prymitywnej i mało inteligentnej lalki stała się przedsiębiorczą, pomysłową i bardzo sympatyczną kobietą. A jeśli chodzi o męskiego bohatera, to chyba najbardziej zaimponował mi Szczepan. Jego anielska cierpliwość do ciągle niezadowolonej żony i bezwarunkowa miłość do małego Frania skradły moje serce. Zdarzenia wywołują sporo emocji, są niespodzianki i zwroty, akcja nabiera szybkiego tempa, ale jest w tym wszystkim także zwyczajna, choć kompletnie niezwykła codzienność.

„Powrót na Zieloną 13” to powieść o marzeniach, które trzeba spełniać, o tolerancji i nieuleganiu stereotypom, które zabijają wrażliwość i zamykają nasze serce na drugiego człowieka. Należy pamiętać aby nie sądzić po pozorach i doceniać to, co już posiadamy, a wówczas poczujemy spokój, radość i spełnienie.

Jestem zdumiona, że spisując dalsze losy sąsiadów kamienicy pani Agacie udało się stworzyć dużo lepszą i o wiele ciekawszą opowieść. Autorka obiecuje, że nie będzie to ostatnia wizyta na Zielonej 13 i rzeczywiście… Już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po świąteczną odsłonę tej opowieści. „Gwiazdka na Zielonej 13” już czeka. Czy będzie jeszcze lepsza i jeszcze bardziej interesująca?… Zobaczymy.