Podróż ludzi Księgi recenzja

Nie mam natury filozofa. Pytania "dlaczego?" "po co?" "w jakim celu?" już od dawna nie spędzają mi snu z powiek. Po młodzieńczym okresie negacji ustalonego porządku świata i szukania odpowiedzi na pytania o sens egzystencji przyszedł w moim życiu okres akceptacji tego co wokół mnie i tego co we mnie. Tak chyba po prostu zazwyczaj się dzieje gdy młodość niepostrzeżenie przechodzi w wiek dojrzały.
Dlatego też pewnie tak trudno czytało mi się "Podróż ludzi Księgi" - debiutancką powieść Olgi Tokarczuk, która rozpoczęła jej literacką podróż po latach uwieńczoną Nagrodą Nobla.

Podróż to motyw który często pojawia się w twórczości autorki. Bo czyż nasze życie nie jest podróżą na której końcu czeka wszystkich największa tajemnica do odkrycia - tajemnica śmierci.
Ta powieść jest wędrówką której celem jest odnalezienie Świętej Księgi którą Bóg zostawił Adamowi. Dla grupy podróżników, którzy przemierzają ogarniętą niepokojami religijnymi Francję po tym jak Ludwik XIV odwołał edykt nantejski czego skutkiem była likwidacja protestantyzmu i przymusowe nawracanie na wiarę katolicką, ta wędrówka jest próbą uporządkowania swojego życia i odnalezienia jego sensu.
Piękna kurtyzana ze złamanym sercem, markiz alchemik i niemy prosty chłopak wędrują przed siebie spotykając po drodze nietuzinkowych towarzyszy tej wyprawy. Wyczerpująca i pełna niespodzianek droga sprawia że nie każdy z nich dociera do celu, ale czyż nie najważniejsze jest dążenie do niego mimo przeszkód, zwątpienia i braku sił.

To powieść baśń - pełna magii, niedopowiedzeń, ukrytych znaczeń i symboli. Pięknie napisana i pięknie zinterpretowana przez Danutę Stenkę ("Podróży ludzi księgi" wysłuchałam w formie audiobooka). Jednak ja wolę późniejszą prozę Olgi Tokarczuk, która nadal stawia mnóstwo pytań ale też wyjaśnia odrobinę świat i daje czytelnikowi wskazówki jak odczytywać twórczość pisarki.

Nie zaczynałabym zaznajamiania się z dorobkiem Noblistki od tej właśnie książki, niemniej warto po nią sięgnąć kiedyś, potem, za jakiś czas...