Królik w lunaparku recenzja

Po tytule tej książki ciężko określić, czego można się po niej spodziewać. Ja czytałam ją już po raz drugi, więc co nieco pamiętałam. Można by dojść do wniosku, że książka tym razem mnie znudzi, że będzie bardziej przewidywalna i nic mnie już w niej nie zaskoczy. Nic bardziej mylnego. Czytałam znów z wypiekami na twarzy i nie mogłam się doczekać, aby się przekonać na własnej skórze, co też wydarzy się na następnej stronie. Myślę, że książka jeszcze bardziej zyskuje na tym, iż jej fabuła poprowadzona jest z perspektyw 3 postaci. Gdyby czytelnik zaznajamiał się ze wszystkim tylko z perspektywy Pawła, mógłby poczuć się nieco zagubiony, bo jednak nie wszystkie wydarzenia byłyby dla niego jasne i zrozumiałe. Ulubiona postać? Ciężko mi kogokolwiek wybrać z prostego powodu. Otóż każda postać miała do odegrania swoją własną rolę, a bez którejkolwiek z nich cała historia nie miałaby sensu. Lubię więc zarówno Pawła, nieco zagubionego w wielkim świecie studenta, lubię Kaśkę, która skrywa mroczną tajemnicę, ale na pozór próbuje normalnie żyć i lubię również Zbyszka, który rozwalił swój żywot najmocniej jak się tylko da. Do tego trzeba jeszcze wspomnieć, że autor dysponuje lekkim stylem, dzięki czemu czyta się całość bardzo przyjemnie i szybko. A gdy dochodzi się do końca... Cóż, jestem pewna, że każdy czytelnik zrozumie je na swój indywidualny sposób. I o to chodzi! ;)