Pensjonat Sosnówka recenzja

Uroczyście oświadczam, że p. Maria Ulatowska zostaje moją ulubioną autorką. ;) „Pensjonat sosnówka” zawitał u mnie niespodziewanie i dając dużo radości. A jeszcze czytałam ją na łonie natury co potęgowało moje odczucia względem książki. Wiem, wiem bredzę… ;) No ale do rzeczy. Jest to kontynuacja Sosnowego dziedzictwa w którym poznaliśmy losy Anny i mieszkańców Towian.

Książka zaczyna się tak jak powinna się skończyć i powiem szczerze, że mi to nie przeszkadza. Znowu trafiamy do Pensjonatu na Kujawach. Poznajemy dalsze losy Anny, rodziny Koniecznych, Dyzia, pani Irenki (moja imienniczka! ;)), pensjonariuszy odwiedzających Sosnówkę gdyż wszystko jest już gotowe i sezon się zaczął… pierw letni, potem grzybowy, że o rybach czyli możliwości ich łowienia nie wspomnę. Mamy też możliwość poznania Wioli – mamy Florka Koniecznego. Oj były z nią problemy, były… Wymieniłam tylko kilku bohaterów, ale spotykamy się ponownie ze wszystkimi postaciami z Sosnowego dziedzictwa. Ach no i Szyszka zostaje mamą i zawiera nowe znajomości ;) Nie zdradzę co i jak bo po co odbierać przyjemność czytania? A prawdę mówiąc boje się że jak zacznę to nie skończę i opowiem całą książkę…

Jestem oczarowana. Kujawami, Towianami, Pensjonatem, mieszkańcami Towian… Ja chce odkryć takie miejsce, chce w nim zamieszkać! Zaczarowały mnie opisywane krajobrazy, cisza, spokój. A mieszkańcy? Chciałabym mieć takich sąsiadów. Miłych, uczynnych, zawsze gotowych pomóc i po krótkim czasie traktujących jak rodzina. Poznałam też dzieje pana Dyzia, którego bardzo polubiłam w pierwszej części i brakowało mi o nim trochę informacji. Przeżywałam z Florkiem pojawienie się mamy, która nagle sobie uświadomiła co zrobiła wyrzekając się syna i zabierała się do odzyskania syna niekoniecznie tak jak powinna. Biedny chłopiec miał przeżycia, ale na szczęście tata i ciocia Anna stanęli na wysokości zadania… Oczarowały mnie święta, w Sosnówce wspólne iście na pasterkę. Ech… Mogłabym tak pisać i pisać… Przepiękna historia o tym, że marzenia mogą się spełnić. Wystarczy tylko w to uwierzyć i czasem pomóc losowi. Historia o dobroci, wierze w ludzi oraz we wszystko co pozytywne… wystarczy uwierzyć ;)

Do książki była dołączona płyta z krótkim opowiadaniem o losach Szyszki. Jak to się stało, że trafiła do Towian. Składa się z 20 krótkich rozdziałów. I mimo tego, że wiedziałam jak to się skończy serce mi się ściskało z żalu gdy słuchałam o głodnej, spragnionej i przerażonej suni. A z właścicielem bym sobie inaczej pogadała… Ale może dobrze, że Szyszka trafiła do Anny… Tylko szkoda, że w taki sposób.

Polecam z całego serca wszystkim ;) A ja nie mogę się już doczekać następnej powieści p. Marii ;)

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Prószyński i S-ka za co serdecznie dziękuję!

Autor: Maria Ulatowska
Tytuł: Pensjonat Sosnówka
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Rok wydania: maj 2011
Liczba stron: 360