Świąteczny nieznajomy recenzja

„ Czasami miłość wymaga od nas, żebyśmy skoczyli, mając nadzieję, że ktoś nas złapie”.

„ Świąteczny nieznajomy” to książka z bardzo absurdalną fabułą. Relacja między Maggie i Andrew rozwija się w błyskawicznym tempie. Uwierzcie mi, że bardzo szybko się te miłosne iskierki pojawiają.

Największym minusem tej książki jest postać Maggie, czyli głównej bohaterki. Dawno nie spotkałam za przeproszeniem tak głupiej bohaterki. Kobieta jest to trzydziestce, po rozwodzie. Jej były mąż był bigamistą… Miała ciężkie dzieciństwo… I po tylu przeżyciach ona nie wyciągnęła chyba żadnych wniosków. Nie zna prawie wcale tego Andrewa, a po kilku dniach znajomości już wybiera się z nim do Meksyku. A lepszym faktem jest to, że po bodajże czterech dniach się w nim zakochała. A takie złamane serce miała, przez ponad pięćdziesiąt stron początkowych swojego byłego męża wspominała … Maggie ma firmę, ale co z niej, skoro prawie wcale się nią nie zajmuje. Najlepiej wszystko zrzucić na Carinę, która wydaje się jedną z takich mądrzejszych postaci w tej historii. Odnośnie do samego Andrewa, który okazał się być… A bo to chyba będzie spojler, więc nie powiem. Ale jego historia jest mało prawdopodobna, ale powiedzmy, że kiedy fakty z jego życia wychodziły na jaw to zrobiło się troszeczkę ciekawiej, bo przez zdecydowaną większość wiało nudą.

Na okładce można przeczytać, że to pełna emocji i wzruszająca opowieść. Ale tak niestety nie było.

Żeby nie było tak negatywnie to oczywiście są jakieś tam plusy. Jednym z nich jest styl autora. Jego pióro jest przyjemne i proste, przez co książkę czyta się bardzo szybko. Na uwagę zasługują też pojedyncze zdania z dziennika Maggie, które rozpoczynają dany rozdział. Były one zapowiedzią tego, co czeka czytelnika. I okładka, która mnie samej bardzo się spodobała, bo była w takim świątecznym klimacie. Co do samego klimatu świąt, to w książce go brakuje. Na początku coś tam tej atmosfery było, ale potem już nie. Za to był ciepły i słoneczny Meksyk.

Nie skreślam autora, bo spodobał mi się jego styl. Podobno pierwsza książka z serii z Noel jest lepsza, więc może kiedyś przeczytam.