Ring Girl recenzja

Przeglądając Legimi w poszukiwaniu kolejnej lektury do czytania, natrafiłam na powieść "Ring Girl". Miałam ochotę na coś lekkiego i krótkiego, a ta książka wydawała się idealnie wpisywać w oba warunki. Dodatkowo historia osadzona jest w bokserskich klimatach, a to zdecydowanie coś dla mnie. Długo się nie zastanawiałam. Pozycja powędrowała na moją półkę i już niedługo usiadłam do czytania.

Eden to córka boksera, byłego mistrza świata, którego życie posypało się, gdy został oskarżony o podawania środków dopingujących młodym zawodnikom, których trenował. Jej relacje z ojcem są dość skomplikowane, natomiast oboje od boksu starają się trzymać jak najdalej. Wszystko się zmienia, gdy ojciec przekazuje Eden VIP-owskie wejściówki na galę. Mimo że dziewczyna nie ma ochoty tam iść, za namową przyjaciela, zmienia zdanie. Na zawodach spotyka byłego podopiecznego jej ojca - Logana. Ona go poznaje, on jej nie. Gale opuszczają razem i od tego momentu życie obojga mocno się komplikuje. A może właśnie od tej chwili ich skomplikowane życie wreszcie wyjdzie na prostą?

Kiedyś w Internecie można było znaleźć mnóstwo opowiadać pisanych przez nastolatki, w których główna bohaterka poznawała gwiazdę muzyki, filmu czy sportu, zakochiwała się w niej i oczywiście po licznych przygodach zostawali parą. Czytając "Ring Girl" właśnie te opowiadania mi się przypominały. Był to dokładnie ten sam styl i poziom. Książka jest lekka, ale często też żenująca. Główna bohaterka jest rozpieszczoną kobietą, która tak właściwie sam nie wei, czego chce. W dodatku wielokrotnie zachowuje się irracjonalnie. Pozostali bohaterowie są stworzeni bez pomysłu. W zależności od tego, czego autorka akurat potrzebuje, by wprowadzić trochę dramaturgii, tak się zachowują. W związku z czym w jednej chwili zmieniają się o sto osiemdziesiąt stopni. Często brakuje w tym logiki i konsekwencji. Zakończenie książki to już w ogóle jazda bez trzymanki. Skala dramatyzmu wystrzeliła w kosmos, a później z hukiem rozbiła się o ziemię.

Napięcia w tej książce nie było, emocji również. Były skoki i wahania nastrojów. Dobrze - źle - dobrze - źle. Sytuacja zmieniała się w tempie odbijającej się piłeczki. Niektóre wątki zostały wprowadzone tylko po to, aby przez chwilę coś się działo. Nie były pociągnięte dalej, jakby autorka o nich zapomniała. Jeżeli ktoś gustuje w opowiadaniach nastolatek, to będzie coś dla niego. W innym przypadku nie ma sensu tracić czasu. A szkoda, bo sam pomysł miał potencjał.