Błękitnokrwiści recenzja

Wyobrażasz sobie wampiry, które zamiast polować na ludzi, chodzą po drogich sklepach i biorą udział w sesjach zdjęciowych? Ubierają się u najlepszych projektantów, chodzą na pokazy mody, występują w nich. Uczą się w elitarnym liceum Duchesne. Piękni i nieśmiertelni. Niemożliwie próżni i czasem niebezpieczni. Tak są przedstawione w książce „Błękitnokrwiści”, którą właśnie trzymam w ręku.
Dostałam tę opowieść o wampirach na urodziny. Niestety, ten empik nie był wtedy zbyt dobrze zaopatrzony, prawie nic, co mnie interesowało, nie było. Byłam zmuszona wybrać coś innego. Teraz żałuję, że kupiłam akurat TO. Może i książka nie najgorsza, ale żałuję wydanych pieniędzy. Ale zacznijmy od początku…
Na stronie internetowej empiku było wiele pozytywnych komentarzy dotyczących książki. Byłam więc do niej całkiem nieźle nastawiona. Piękna oprawa graficzna dała jeszcze lepsze wrażenie. Okładka całkiem ładna, oczy mają piękny niebieski kolor. Przyjemna czcionka, numer każdej strony jest ozdobiony różą. Mój entuzjazm znikł, kiedy zaczęłam czytać.
Styl autorki pozostawia wiele do życzenia. Wiele powtórzeń, głównie chodzi o imiona, niezbyt ciekawe opisy, a co najważniejsze za dużo nazw. Projektantów, sklepów, ulic itd. Mi to jakość nie za bardzo przybliżyło życie „elity”. Tym bardziej, że nie interesuję się modą, większość nazw słyszałam po raz pierwszy. To daje wielki minus.
Fabuła nawet ciekawa, choć pierwsza część nie za bardzo zachęca do przeczytania kolejnej. Spodobało mi się to, że nie było opisywane tylko życie Schuyler, lecz także Mimi i Bliss. Najbardziej zaciekawiły mnie kartki z dziennika Catherine Carter. To chyba każdemu przypadło do gustu.
Wampiry były przedstawione zupełnie inaczej. Po pierwsze, nie żyły na uboczu, wręcz przeciwnie, były elitą podziwianą przez innych. Po drugie, przechodziły jakieś cykle, czy coś. Teraz nie za bardzo pamiętam jak to się nazywało i na czym polegało. Zresztą to było najtrudniejsze do zrozumienia. Były chyba trzy cykle, ale zupełnie nie pamiętam jakie. Z innych recenzji wywnioskowałam, że się rodziły, umierały, rodziły, umierały, rodziły, umierały i tak w kółko, dopóki Srebrnokrwiści nie wkroczyli do akcji. Nawet ciekawy pomysł, lecz zbyt skomplikowany.
Ogólnie nic wartego przeczytania i zapamiętania. Jednak chyba kiedyś sięgnę po drugą część, przekonać się, czy jest lepsza. Radzę wszystkim trzymać się od niej z daleka. Jej treści znamy już z innych książek. Mogę polecić ją jedynie tym, którzy uwielbiają czytać o bogatych ludziach, którzy uważają, że są lepsi od innych. Nawet nie mogłam zamieścić mądrego cytatu z książki, żadnego nie znalazłam, ale czegoż się spodziewać.