Florentyna od kwiatów recenzja

Tymi słowami pani Agnieszka Kuchmister zaczyna snuć swoją niezwykłą opowieść. Zaintrygował mnie tytuł książki "Florentyna od kwiatów" jak również jej okładka, bo niby taka niepozorna, ale jednocześnie jakby wołała i zapraszała aby zajrzeć do środka. Gdy po przeczytaniu książki raz jeszcze przyjrzałam się okładce, to mogę stwierdzić, że zawiera jakby ilustrowany skrót opowieści. Autorka tak mnie oczarowała swoja historią i idealnie, wręcz rewelacyjnie trafiła w aktualny mój nastrój a nawet w gust czytelniczy. Już dawno nie spotkałam się z tak niby prostą, ale piękna zarazem prozą, w którą pani Agnieszka bardzo sprawnie wplata elementy fantastyki, magii, ludowych wierzeń. To jakby nieco baśniowy świat pokazany nam w maleńkiej wiosce na skraju lasu.

W 1918 roku na skraju pola wśród kwiatów, pięćdziesięcioletnia Jodełka ku swojemu zdziwieniu rodzi dziewczynkę. W środowisku tym ludzie uznali to wydarzenie niemal za cud, gdyż w tej rodzinie dotychczas byli tylko synowie, a Jodełka jako kobieta już dojrzała prędzej śmierci się spodziewała niż ciąży.
Dziewczynkę nazwano Florentyną, od początku była dzieckiem dość niezwykłym, była bardzo ciekawska i wszystkim zadawała mnóstwo pytań. Najbardziej ją ciekawiło po co się urodziła, w jakim celu przyszła na świat i dlaczego wokół niej wyrastają piękne rośliny i rozkwitają kwiaty koloru niebieskiego. Nawet nie ma znaczenia pora roku, rośliny jakby obrazują jej stan emocjonalny. Mieszkańcy wioski przyzwyczaili się już do tego i nazwali dziewczynkę Florentyna od kwiatów. W tej małej wiosce ludzie żyją blisko natury, są z nią bardzo związani, próbują wszystko zrozumieć i nie wnikać zbyt głęboko w różne zawiłości. Śledzimy w tej książce życie Florentyny oraz jej rodziny i znajomych, ich codzienne kłopoty i radości.
Wszystko płynie jakby sennie, powoli, lecz gdy wybucha wojna, ponownie nad wsią zawisły chmury.

Do tej książki na pewno będę wracać. Wprowadziła mnie w tak zaskakujący nastrój, że nawet nie wiem jak, bo brakuje mi słów aby opisać to co czuję.
Wiem jednak, że sięgnę po następną książkę autorki "Nadzieja od zwierząt", która jest kontynuacją "Florentyny od kwiatów" i zapewne opowiadać będzie o dalszych losach Florentyny lecz również o losach jej starszej córki - Nadziei.

POLECAM.