Chwała mojego ojca Zamek mojej matki recenzja

Pierwsze, co uderza po wzięciu książki do rąk to cudna okładka i rysunki wewnątrz autorstwa J.Sempego, którego wszyscy chyba kojarzą z przygód Mikołajka.

„Chwała mojego ojca…” to ciepła, klimatyczna książka przenosząca nas do słonecznej Prowansji, podczas gdy za oknem szaro i ponuro. Marcel Pagnol , wybitny francuski pisarz, dramaturg i reżyser filmowy, opowiada nam o swoim dzieciństwie w sposób ciepły i wręcz dziecięcy, chwilami śmieszy, czasami irytuje, ale na pewno nie nudzi. Poznajemy małego Marcela, jego rodziców – Augustynę i Józefa, brata i siostrę, ciocię Różę i wuja Juliusza, Lilego.
Autor opisując swoje dzieciństwo, daje również obraz życia społeczeństwa i sposobu myślenia ludzi. Każda z osób jest przedstawiona w ciekawy, zabawny sposób.

Klimat Prowansji i forma opisu sprawiają, że ma się wrażenie uczestnictwa w polowaniu na kuropatwy, podglądaniu życia owadów, zabawach Indian czy swawolach po polach i łąkach. Czuje się zapachy i smaki Prowansji. Wyruszając śladami Marcela nie tylko poznajemy różne miejsca, ale też cofamy się w czasie, powraca przyjemność grania w gry i karty, nie ma wiecznie dzwoniących komórek…..
Nie ma tutaj szalonej akcji czy napięcia, czytelnik relaksuje się i dobrze bawi. To sympatyczna lektura - prosta, ale piękna. Czyta się ją szybko i z dużą przyjemnością. Nawet się nie obejrzałam, a już był koniec...jakoś za szybko ....

„Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki” stanowi oderwanie od ciągłego pośpiechu i zabiegania, ma niepowtarzalny klimat i urok chwil dzieciństwa. To książka napisana sercem, dlatego trafia do serc innych.