Bezczelna recenzja

Po najnowszą książkę @melisa.bel.autorka sięgnęłam głównie ze względu na główną bohaterkę, uzdolnioną skrzypaczkę. Miałam ogromną nadzieję, że muzykę będzie można niemalże usłyszeć na stronach tej historii. Szkoda, że było jej tak mało… w zasadzie tylko w pierwszej części opisującej lata młodości Kingi.

Autorka zwróciła uwagę na ważną rzecz: „ Po prostu ludzie czasem nie wiedzą, na czym polega różnica między kimś, kto potrafi zagrać pięć akordów na krzyż na gitarze, a profesjonalnym muzykiem, który przez piętnaście lat każde wolne popołudnie spędza na ćwiczeniu żmudnych wprawek.” Zgadzam się z tymi słowami w stu procentach, niestety są osoby, który nie rozumieją, że muzyk to również zawód i z takiej właśnie pracy my instrumentaliści, wokaliści się utrzymujemy. Nie raz, nie dwa kierowane były do mnie słowa: „zagraj, przecież lubisz”, „zagraj, robisz to całe życie, co to za problem” - jasne kocham grać, ale to moja praca.

Książka podzielona jest na dwie część. Tę opisującą zbuntowaną, bezczelną Kingę z lat szkolnych, która starała się odnaleźć i poznać samą siebie, a dorośli z pewnością jej tego nie ułatwiali, nawet nie starali się jej rozumieć, czy próbowali udzielić wskazówek. Drugą, która opowiada o dorosłym życiu bohaterki, o tym, że pożegnała się z ze swoją pasją, ale wolna i artystyczna dusza cały czas w niej pozostała, a dodatkowo stała się niezależną i silną kobietą… (mam nadzieję, że w kolejnym tomie wróci do muzyki )

Mam pewien dylemat odnoście faktu, iż Kinga interesowanie się muzyką i sztuką manifestuje przez odmienny ubiór, czy kolor włosów. Oczywiście często tak jest, młodzi ludzie chcą w ten sposób pokazać swoją odrębność, indywidualizm,. ale również często takie osoby, są po prostu zagubione w życiu. Dodatkowo przecież nie tylko muzycy, ale również odbiorcy muzyki i sztuki mogą w ten sposób ukazywać swoją przynależność do różnych subkultur.

Cieszę się niezmiernie, że Melisa Bel odniosła się do faktu, iż w szkole muzycznej trzeba ćwiczyć nawet w wakacje, bo tak właśnie jest nie mamy przerwy, cały czas należy szlifować swój warsztat i technikę.

Spędziłam bardzo miło czas z lekturą i nie mogłam się doczekać jak rozwinie się wątek z Marcelem, który tak nagle został urwany. Szkolne uczucia, uniesienia, pięknie spędzone chwile i nagle trach skończyło się. A sama końcówka? @melisa.bel.autorka jak mogłaś nam to zrobić? ja muszę wiedzieć co jest dalej

Mogłabym jeszcze długo mówić o tej książce, ale pozostawię Wam tę przyjemność i sami ją przeczytajcie