Bezbronne recenzja

Darby wyjeżdża z uniwersytetu na którym studiuje, aby zobaczyć znajdującą się w szpitalu swoją mamę. Niestety w drodze rozpętuje się burza śnieżna, która szybko doprowadza do tego, że drogi stają się nieprzejezdne. Darby zmuszona jest zatrzymać się na postoju przy autostradzie, w totalnym odludziu. Oprócz niej zatrzymały się tam jeszcze cztery nieznajome osoby. Szukając na parkingu zasięgu, Darby zauważa, że w jednym z aut znajduje się mała dziewczynka. Przerażona tym odkryciem, postanawia pomóc małej. Kto z czwórki nieznajomych okaże się porywaczem? Czy Darby uda się ocalić dziewczynkę?

Właśnie takie książki lubię najbardziej. Pełne zwrotów akcji i trzymające w napięciu do końca. A ta historia niewątpliwie trzyma w napięciu dosłownie do ostatniej strony. Autor nie pozwala nam odetchnąć nawet na moment. Fabuła niezwykle przemyślana, aż do najdrobniejszego szczegółu. Jedna noc opisana na 365 stronach zapiera dech i nie można się od niej oderwać. Totalne odludzie, brak zasięgu, czwórka nieznajomych i uwięziona w aucie dziewczynka. Z takiej historii powstałby świetny film! Postaci są genialnie wykreowane. W sumie jest ich sześć. Każdy z nich wydaje się być całkiem miły, lecz czy na pewno tak jest? Darby nikomu nie może ufać, a jeśli to zrobi, może okazać się to wielkim błędem. Polubiłam ją za niezwykłą odwagę i zachowanie zimnej krwi w chwilach zagrożenia, a było ich tam naprawdę dużo. Silne emocje rodzi również postać porwanej dziewczynki. Więziona i niezbyt dobrze traktowana, pod wpływem Darby również wykazała się ogromną odwagą. Akcja pędzi i ani na moment to tempo nie zwalnia. Zakończenie zwaliło mnie z nóg. Chwile rozczarowania od razu zmieniły się w szok, gdy przeczytałam ostatnie zdanie. Tego właśnie oczekiwałam od tej historii. Jest to bardzo dobry thriller, który oczywiście Wam polecam! Jeśli będziecie mieli okazję przeczytać tę książkę, nie zastanawiajcie się ani chwili!