Betonowy ogród recenzja

Urodzony w 1948 roku brytyjski pisarz Ian McEwan, to autor bardzo niepokorny. Jego twórczość potrafi zasiać w głowach czytelników wiele niepokoju i zadziwienia, a czasem nawet obrzydzenia i strachu . Nie od parady czasami nazywany jest „ Ian Makabra ” i przyznaję że ksywka ta jest dla niego jak najbardziej odpowiednia . Chciałabym podzielić się z wami moimi odczuciami na temat jednej z jego powieści, mianowicie chodzi mi o '' Betonowy ogród '' . Książkę nawet trudno nazwać powieścią zważywszy na jej objętość , raptem 143 strony, jednak ładunek emocjonalny jaki ze sobą niesie, wart jest nie jednej a nawet kilku powieści .

Na początku rodzina która mieszka gdzieś na jakimś zapyziałym przedmieściu, gdzie domy się już tylko burzy, a nie buduje, a lokatorów wysiedla do pobliskich wieżowców , wydaje się być zupełnie zwyczajna. Ojciec, matka ,czwórka dzieci w wieku od lat 14, do chyba 5. Czternastolatek ma na imię Jack i to on będzie nam opowiadał tę historię. Rodzina jest w miarę '' zwyczajna '', chociaż nie do końca, bo brak pieniędzy i ciągłe kłótnie rodziców, powodują już powolne tworzenie się różnych patologii u dzieci . Jednak dopiero kiedy umiera ojciec , a w niedługim czasie po nim matka , wtedy na poważnie rozpoczyna się całkowite bezkrólewie, rozpasanie i w efekcie specyficzny '' danse macabre ''.

Książka ta na pewno nie jest ładniutką bajeczką do podusi dla grzecznych dorosłych, którzy mają swoje poukładane w ramki życie i nie koniecznie chcą by im coś w takim życiu zamieszać, a ta książka zamieszać potrafi , oj potrafi i to wcale nie mało . Jednak ja, czytając ją tu i teraz mam wrażenie że siła jej '' rażenia '' w moim subiektywnym odczuciu znacznie się zmniejszyła. Kiedy ją skończyłam , pomyślałam sobie '' niezła, ale ja przecież nie takie rzeczy już czytałam '' . Myślę że gdybym ją przeczytała na przykład kiedy miałam naście lat, albo chociaż w latach kiedy miała początki swego zaistnienia na rynku czytelniczym, w Polsce niestety z wiadomych względów, miało to miejsce znacznie, bo aż 16 lat później niż na rynkach światowych, wtedy jej moc oddziaływania na mnie byłaby znacznie silniejsza. Zmieniło się wiele tak w naszym kraju jak i za jego granicami od czasu premiery '' Betonowego ogrodu '' , jednak jedno się nie zmieniło i wtedy i dziś po śmierci obydwojga rodziców, opieka społeczna zabierając z rodzinnego domu pozostałe nieletnie dzieci, najczęściej rozdziela rodzeństwo, zupełnie nie przejmując się tym, co tym dzieciom robią .

Myślę że warto tę książkę przeczytać, jest cienka więc szybko się ją czyta, wydaje mi się że każdy może w niej zauważyć coś innego, gdyż to jedna z tych pozycji które mogą mieć wiele interpretacji. Tych którzy zdecydują się ją przeczytać chciałabym uczulić na to, jak często autor zwraca w niej uwagę na wszelkiej maści '' zapachy '' jakie wydziela ten stary betonowy dom i ludzie w nim mieszkający. Jak się ma plastyczną wyobraźnię można je namacalnie poczuć własnym nosem.