Bestia recenzja

Zapewne wiele z Was zna historię o "Pięknej i Bestii". Książka ta, to jej współczesna wersja. Ale czy "współczesna" od razu oznacza, że mniej piękna? Zobaczmy.

Kyle Kingsbury to bogaty, rozpieszczony nastolatek, który może mieć wszystko o czym pragnie. Został wychowany przez ojca w wierze, że tylko człowiek piękny jest wart czyjejś uwagi, a brzydotę można leczyć - wystarczą chęci. Wiedzie on idealne, w jego mniemaniu, życie. Ma piękną dziewczyną i bogatych przyjaciół. Nikt inny nie jest wart jego czasu. Aż pewnego dnia, kiedy uczniowie otrzymują listę, aby zagłosować na króla i królową balu, wszystko zaczyna się zmieniać.

Wiele przeróbek baśni na styl nowoczesny nie przypadło mi do gustu. Jednak "Bestia" ma w sobie coś, co intryguje. Autorka postanowiła połączyć elementy z różnych wersji "Pięknej i Bestii", które najbardziej jej odpowiadały. Dodatkowo poruszyła temat, który ją drażnił w poprzednich wersjach i ukazała go w inny, właściwy według jej oceny, sposób. Książka ta, jest zatem wizją owej historii, jaką wykreowała sobie pani Flinn.

Język powieści jest łatwo przyswajalny i przyjemny. W tym nowoczesnym świecie pojawiają się elementy baśniowe i magiczne, ale historia ta straciłaby wiele ze swojego uroku, właśnie bez tych elementów. Książka jest podzielona na 6 części i epilog. Przed każdą z części jest ukazana rozmowa na czacie osób zamienionych w różne stwory itp. istoty, głównie przez wiedźmy.

Postaci główne są dość ciekawe, ale mnie zainteresowały także losy pobocznych osób, głównie tych, których Bestia poznał na czacie. Byłam ciekawa jak zakończą się ich dzieje i czy każdy znajdzie swój złoty środek. Cóż, nie doczekałam się konkretnych wyjaśnień odnośnie jednej postaci, ale można domyślić się, co się wydarzyło.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Historia "Pięknej i Bestii" sama w sobie jest piękna, ale autorka również potrafiła stworzyć własną, równie piękną wersję. Trafiło się kilka niedociągnięć (w sumie można to zaliczyć jako jedno), jak na przykład bohater po wypowiedzeniu jakiejś kwestii w "stylu teatralnym", czy niepodobnym do niego, zaraz reflektował się w myślach "ależ dziwnie się zachowywałem!", albo "kto mówi w ten sposób?", i to nie jeden raz. Moim zdaniem było to zbędne. Raz się upomniał. Okej. Ale po co zwracać na to uwagę kilka razy?

Książkę jak najbardziej polecam! Uważam, że jest to świetna i lekka lektura. Czasami przyjemnie jest wrócić do magii z dawnych baśni, z dzieciństwa i zobaczyć jak wyglądałaby, jeśli wydarzyłyby się w dzisiejszym świecie.