Pomroki recenzja

Niedziela 15:00

Miało być tak: przeczytam sobie rozdział, ewentualnie dwa, sprawdzę, czy mi leży, a potem zobaczę, co dalej.
Powiem Wam, że mi leżało, oj jak mi leżało.
Do wieczora...

We wsi Konary starsza kobieta ginie w pożarze własnego domu. Ognia zaprószenie, podpalenie? Przypadek czy celowe działanie?
Odpowiedzi na te i mnóstwo innych pytań będzie szukał prokurator Michał Stróż, bez reszty zaangażowany w każde prowadzone przez siebie śledztwo, prokurator. Czeka go bliskie spotkanie ze światem kleru i szczerze mówiąc, czarno to widzę...
Mogę Wam obiecać, że będzie prawdziwie, szczerze, bez kolorowania i owijania, wiecie czego w papierek i udawania, że to cukierek. Po męsku. Szanuję.
Co jakiś czas nowe wątki odkrywane, czynią to śledztwo bardziej zagmatwane, co bezpośrednio wpływa na poziom zainteresowania i zaangażowania czytelnika, a małomiasteczkowa, hermetyczna społeczność, z bardzo wąskim spojrzeniem na to, co wokół, i w fałszywej rzeczywistości ocenie, z pewnością potrafi całkiem wysoko podnieść ciśnienie.
Niedowierzanie, wzburzenie, oczu przecieranie na podwójnych standardów stosowanie, milczenie i niewłaściwych ludzi. Demony przeszłości, które prędzej czy później, ale zawsze wracają, a wtedy stare, wciąż niezagojone rany na nowo się otwierają. Czeka nas tu niejedna spowiedź, od której włos zjeży nam się na głowie. Jednak na zapłatę za krzywdy zawsze przychodzi czas.
Znakomita kryminalna powieść, od której naprawdę trudno się oderwać, z fabułą pełną intryg i tajemnic. Historia pełna smutku i cierpienia, która, choć momentami prowadzi do zniesmaczenia, a nawet obrzydzenia, ogromnie poruszająca i bez żadnych wątpliwości, godna polecenia. Majstersztyk w swoim gatunku i lektura obowiązkowa dla fanów thrillerów kryminałów. Kilka słów odnośnie do głównego bohatera Michał Stróż, to taki trochę w mojej ocenie Anioł Stróż, lubię go bardzo i już.
Taka sama lub podobna krzywda może się przydarzyć komuś tuż obok. Bądźmy czujni!
I pamiętajmy, że po trosze winni jesteśmy wszyscy. Tej obojętności względem drugiego człowieka. Nie widzieć, nie słyszeć, nie zabrać głosu w obronie, nie reagować i ignorować niepokojące sygnały.
I z tym Was dziś zostawię.