Kochaj mnie szeptem recenzja

“Będę kochał cię delikatnie. Będę kochał cię szeptem. Bez pośpiechu…”

Są książki, których się nie zapomina po odłożeniu na półkę, o których się myśli i które się przeżywa jeszcze długo po przeczytaniu. Do takich właśnie książek w moim sercu i biblioteczce dołączy ta seria.

Gabrysie poznajemy jako nieśmiałą studentkę polonistyki. Nie interesuje ją studenckie życie, bardzo rzadko daje się namówić swojej rozrywkowej współlokatorce Anicie na imprezę. I właśnie podczas jednego z takich wyjść poznaje Eryka, żołnierza. Jest pod wrażeniem szarmanckiego chłopaka i nie może uwierzyć, że ktoś mógł się nią zainteresować na poważnie. Jak ta dziewczyna była spragniona miłości, jak ona pragnęła kochać i być kochana.

“On mnie kochał. W końcu znalazłam kogoś, kto mnie pragnął i akceptował taką jaka byłam”

Przez to nie zauważała pewnych sygnałów w zachowaniu chłopaka. Wychowana przez despotyczną matkę, chciała stworzyć kochający dom, inny niż jej rodzinny. Wbrew rodzicielce poślubia Eryka, który skrywa pewne problemy. I tutaj kończy się bajka, a zaczyna koszmar… Mężczyzna na misji w Afganistanie przeżył traumę, z którą nie potrafi sobie poradzić. Wszystko to odbija się na jego relacji z żoną. Eryk wyjeżdża na kolejna misje, zostawiając pogrążoną w żałobie i rozpaczy Gabrielę. Wtedy w jej życiu pojawia się Jeremi, przystojny sąsiad. Spotkanie i przyjaźń z nim staje się punktem zwrotnym w jej życiu. Tylko co się stanie kiedy mąż wróci z misji?

“Tak trudno jest się uśmiechać, kiedy całe serce płacze. Tak trudno jest być silnym, kiedy w grę wchodzą uczucia…”

Były momenty, że bałam się przewrócić kartkę, co znowu spotka tę biedną dziewczynę. Czytałam ją etapami, nie dlatego, że była kiepska, wręcz przeciwnie jest ŚWIETNA. Po prostu musiałam przetrawić pewne wątki, które nie mieściły się w mojej głowie. Non stop zadawałam sobie pytanie, boże jak tak można. Jako żona i matka pewne zachowania są dla mnie nie do zaakceptowania. Jest to tym bardziej bolesne, że zdaję sobie sprawę, że takie rzeczy mają miejsce w realnym świecie.
Pani Aniu jak pani cudownie umiała przekazać nam te emocje, te przeżycia głównej bohaterki. Ten “seks, który ranił” i ten “który leczył”. Ja to wszystko czułam ból, namiętność, radość i łzy, a na koniec szok.
Jak bardzo kibicowałam Jeremiemu, tak moment powrotu Eryka z misji złamał mi serce, kompletnie się nie spodziewałam takiego zwrotu akcji, a zakończenie wbija w fotel. Cudownie napisana książka, tyle pięknych, a czasem bolesnych słów, tyle ważnych myśli i dialogów. Jest wręcz naszpikowana cytatami, co też zasługuje na uwagę, bo każdy rozdział się nimi zaczyna.
Jestem po lekturze, ale przeczytam ją jeszcze raz na spokojnie z mniejszymi emocjami, chłonąc to wszystko co pani Anna chciała nam przekazać. Genialny dramat erotyczny, historia, która daje do myślenia. Ogromnie polecam!