Beach Read recenzja

„Beach Read. Wakacyjny romans” to moje drugie spotkanie z twórczością Emily Henry. Poprzednią powieścią jej autorstwa, która miałam okazję czytać, byłam zachwycona, dlatego kontynuując swoje noworoczne postanowienie, sięgnęłam po jedną z tych, które od dawna zalegają w mojej domowej biblioteczce. Wybór padł na książkę, której tytuł sugerował, że została utrzymana w wakacyjnym klimacie, dlatego, aby chociaż trochę umilić sobie czas, gdy pogoda za oknem nie rozpieszcza, zabrałam się właśnie za nią. Czy zatem drugie spotkanie z twórczością Emily Henry również zaliczam do udanych? Niby tak, bo nie była to książka, którą chciałabym wyrzucić przez okno, ale jednak czegoś mi w niej zabrakło.

Przede wszystkim sięgając po romans, zawsze mam nadzieję na to, że pierwsze skrzypce będą w nim grały emocje, które wybuchną między głównymi bohaterami. Natomiast w przypadku tej konkretnej publikacji miałam trochę wrażenie, że zostały one zepchnięte gdzieś na drugi, czy nawet trzeci plan, co niezbyt przypadło mi do gustu. January i Gus są dwójką autorów książek, którzy poznali się na studiach, ale pomimo podkreślania przez autorkę, że nie do końca darzyli się w przeszłości sympatią, w ogóle tego nie czułam. Poza początkowym zgrzytem wynikającym z niezachowania ciszy nocnej nawet przez chwilę nie czułam, żeby mieli ze sobą jakiś problem. Wręcz przeciwnie, miałam wrażenie, że zaskakująco szybko zbliżyli się do siebie.

Drugą kwestią, która niespecjalnie przypadła mi do gustu był brak komunikacji. W bardzo wielu książkach reprezentujących ten gatunek literacki główni bohaterowie nie potrafią ze sobą rozmawiać, co prowadzi do wielu nieporozumień i w konsekwencji do komplikacji ich i tak dość kruchej relacji. I niestety w tym przypadku również tak było. Kiedyś nie przykładałam do tej kwestii zbyt dużej uwagi, ale im więcej romansów czytam, tym coraz bardziej zaczyna mi to przeszkadzać.

Myślę, że na uwagę zasługuje jednak motyw zastoju literackiego. Ten, kto choć raz w swoim życiu chciał stworzyć coś swojego — opowiadanie, książkę etc. z pewnością wie, o czym mowa. Bardzo mi się podobało, że autorka podjęła się tego trudnego, a z drugiej strony trochę bagatelizowanego tematu.

Jednak tym, co najbardziej mi się w tej historii podobało były listy do January od jej zmarłego ojca. Zdecydowanie przemówiły one do mojej wrażliwej duszy i sprawiły, że mocno się wzruszyłam i chyba to ostatecznie sprawiło, że oceniłam tę książkę nieco wyżej, niż pierwotnie założyłam, zanim dobrnęłam do tego fragmentu historii.