Kobieta z Isla Negra recenzja

„Kobieta z Isla Negra” to powieść dość niezwykła. Maria Fasce przybliżyła w niej sylwetkę chilijskiego poety, laureata nagrody Nobla Pabla Nerudy. Ricardo Eliecer Neftali Reyes Besualto stworzył swój literacki pseudonim wykorzystując imię francuskiego poety Paula Verlaina oraz nazwisko czeskiego liryka Jana Nerudy i już w 1920 roku właśnie w ten sposób – jako Pablo Neruda – podpisał swój debiutancki tomik wierszy.

Niezwykły poeta, literat i noblista jawi nam się jako osoba pełna sprzeczności. Geniusz, opiekuńczy i wrażliwy był jednocześnie egoistą, okrutnikiem, mężczyzną infantylnym i niedojrzałym. Ten człowiek o bardzo silnym charakterze uwielbiał kobiety, ale na każdej z nich odciskał swoje piętno. Poeta czerpał natchnienie ze swoich erotycznych fascynacji, ale w kontaktach damsko – męskich bywał bezwzględny i bezduszny.

Maria Fasce przenosi nas w lata 50-te XX w. Dwunastoletnia Elisa wraz ze swoją matką Raquel opuszczają chilijskie Temuco i przeprowadzają się na Isla Negra do domu Pabla Nerudy, aby prowadzić mu dom. Przebywając w posiadłości poety młodziutka dziewczyna wnikliwie obserwuje wszystko, co dzieje się wokół niej. Poeta początkowo jest mentorem nastolatki. Potem Elisa staje się świadkiem niewierności Pabla, co wzbudza zamęt w jej pojmowaniu rzeczywistości. Podziwia piękną żonę poety Delię del Carrill – argentyńską malarkę, kobietę z klasą wywodzącą się z arystokratycznej rodziny. Elisa uczy się od niej kurtuazji, a w późniejszym czasie stara się naśladować jej klasę. Ogromną rolę odgrywa w tej historii damska przyjaźń. Kobiety, z którymi obcuje bohaterka mają wpływ na kształtowanie jej osobowości.

W powieści wiele jest namiętności i zmysłowości. Subtelna i delikatna opowieść ukazuje nastolatkę, która dorasta, dojrzewa i przemienienia się w odpowiedzialną i niezwykłą kobietę wkraczającą stopniowo w skomplikowany świat dorosłych. Elisa potrafi wykorzystać w swoim życiu to czego nauczyła się na Isla Negra. Przeszłość skrywa rodzinną tajemnicę, której trzeba stawić czoła. Autorka ukazuje tu miłość jako uczucie złożone i wielowymiarowe. Zwraca uwagę na różne jej aspekty.

Książkę bardzo dobrze się czyta. Liryczny język i narracja wzbogacona o wiersze i cytaty oraz nawiązania do literatury pomagają stworzyć nostalgiczny nastrój z pierwiastkiem romantycznym. Moim zdaniem jednak potencjał tej powieści nie został w pełni wykorzystany. Rozwinęłabym niektóre wątki, tym bardziej, że autorka opierała się na prawdziwych wydarzeniach z życia noblisty. A tak pozostał mi pewien niedosyt.Jeśli macie ochotę poznać genialnego poetę o mocnym charakterze i młodą dziewczynę, której życie ukształtowały niezwykłe osoby to sięgnijcie po „Kobietę z Isla Negra”.

Polecam serdecznie.