Artyści '44 recenzja

Lata trzydzieste w Warszawie, to czas muzyki, teatru, sztuki i kabaretu. To właśnie wtedy swoim kunsztem aktorskim i wokalnym rozbawiał publiczność Jeremi Przybora, Danuta Szaflarska czy Mieczysław Fogg. To okres, w którym było gwarno, radośnie, a pojęcie czasu właściwie nie istniało. I właśnie wtedy, kiedy wszystko było piękne i szczęśliwe, a z okien warszawskich kamienic można było usłyszeć takie przeboje jak: Jesienne róże czy Ostatnia nadzieja przyszła wojenna zawierucha, która bezpowrotnie zabrała, to co najpiękniejsze.

Artyści '44 to zbiór krótkich informacji o artystach, którym przyszło tworzyć w czasie II Wojny Światowej. Autorka nie skupiła się jednak na zaprezentowaniu tylko i wyłącznie artystycznej strony, a przede wszystkim ukazała tą drugą, niezwykle silną i zdeterminowaną twarz. Twarz, w której skrywany był cały wachlarz emocji. Od smutku, łez i cierpienia, aż po miłość, przyjaźń i ciepłe spojrzenie drugiej osoby. Każda historia, choć tak różna skupiona jest w ogół jednego zagadnienia- powstańczej Warszawy. W której wielcy artyści musieli odłożyć na bok nuty, mikrofon i tekst, a chwycić za broń i walczyć z bezwzględnym okupantem. O nową i dawną stolicę.

Początkowo nie mogłam odnaleźć tego czegoś, co powoduje, że nie można odłożyć książki na półkę. Miałam wrażenie, że tekst jest urwany, że jedno z drugiego nie wynika i zamiast uporządkowanego i spójnego tekstu dostałam chaos, w którym trudno się odnaleźć. Mimo to nie porzuciłam lektury i dalej czytałam o warszawskich artystach. Mój upór przyniósł owoce, bo dalej było już tylko lepiej. Nie wiem, z czego to wynikało, czy z faktu, że przyzwyczaiłam się do stylu autorki, czy z ciekawości, jakie historię na mnie czekają. A czekały na mnie niezwykle smutne wspomnienia. Nie da się wymazać z pamięci widoku umierającej dziewczynki, czy ostatnich chwil przyjaciela. Każda opowieść przeszywa i skłania do refleksji.

Artyści 44 dziękuje wam za humor, uśmiech i niezapomniane kreacje muzyczne i aktorskie, ale przede wszystkim dziękuje za poświęcenie i bohaterstwo. Gwarantuje, że pamięć o was wciąż jest żywa.