Utopce recenzja

Trochę dziwne, że powieść nie nazywa się "Wampir", zważywszy, ile wampirycznych elementów się w niej znajduje. Pewnie szło o niemylenie jej z innymi książkami z tym słowem w tytule :) W sumie jednak to tu jest więcej wampira niż w powieści Chmielarza i jest on bardziej wampiryczny niż w klasycznym dziełku Reymonta. Historia pierwszego i "wyjściowego" wampira jest jednak nie do końca wykorzystana, można było lepiej zbudować elementy grozy, niepewności co do tego, o co chodziło z tym pochówkiem i jakie konsekwencje miało jego odkrycie. Wampir mógł być, dla nas, czytelników, i bardziej żywy i bardziej groźny :) W ogóle te "elementy magiczne" które znalazły się w tekście wybrzmiewały bardzo dobrze (scena w fabryce czekolady), naprawdę nie rozumiem, czemu pisarka nie rozbudowała tej warstwy powieści. Mylenie minimalizmu środków ze zwykłym niewykorzystywaniem szans?

Także studia szaleństwa, odchodzenia od zmysłów tych postaci, które w ten stan ducha kolejno popadały nie były jakimś mistrzostwem świata, nie było źle, ale mogło być lepiej. Ciekawe, że w pełni wykorzystane są chyba tylko te momenty, w których widzimy mniejszy stopień odchodzenia od zmysłów (pewien mąż pan, który stracił dziecko). Rozczarowuje rozwiązanie zagadek zasygnalizowanych w poprzednim tomie cyklu, wszystko po łebkach, wszystko byleby tylko zamknąć kolejne sprawy. O dziwo najlepiej chyba udał się marginalny wątek cyrkowy, tu czujemy emocje, czujemy scenę. Czujemy też przywiązanie cyrkowców do tego zawodu, ich miłość doń.

Gdy zaczynałem lekturę i po przejrzeniu książki zauważyłem, że przeplatać się będą opowieści o wydarzeniach współczesnych oraz ta o tym co wydarzyło się w roku 1984 i że ta druga część zajmuje w powieści dużo miejsca nie byłem z tego zadowolony. Zawsze w prozie Puzyńskiej wolałem czytać o Danielu i jego znajomych, sceny fleshbackowe wydawały mi się nudne i naciągane. O dziwo tu po raz pierwszy było odwrotnie, to przeszłość była ciekawsza.

Zakończenie ratuje powieść, jest i zaskakujące, mamy więcej niż jeden twist i naprawdę elementy układanki ładnie się do siebie dopasowują.