Baltica recenzja

Piotr Borlik jest jednym z pierwszych autorów powieści kryminalnych, od którego zaczęła się moja przygoda z tym gatunkiem. Z ogromnym entuzjazmem sięgam po każdą jego książkę, bo wiem, że czas spędzony na lekturze nie będzie stracony. Bywały lepsze i ciut słabsze historie, ale i tak po każdej przeczytanej książce jestem usatysfakcjonowana. „Baltica” to najnowszy thriller autora, prequel serii z komisarz Agatą Stec w roli głównej.

Piotr Borlik zabiera nas w niezwykły rejs statkiem MF Baltica. To będzie dziwna i bardzo mroczna podróż, w której nic nie będzie takie, jak mogłoby, by się nam wydawać.
Pasażerowie statku MF Baltica podróżują w różnym celu. Trójkę z nich, jednak łączy coś więcej niż wspólny rejs tym samym statkiem. Przykładny mąż, imprezująca studentka i starsza pani mają wrażenie, że umknęło im coś bardzo istotnego. Niebawem okazuje się, że ten brakujący element wspomnień każdemu z nich może uratować życie.

„Baltica” to nieszablonowy thriller, który już od pierwszych stron wciąga czytelnika w wir nieprawdopodobnych wydarzeń. Autor serwuje nam totalny rollercoaster, a my z każdą kolejną stroną przecieramy oczy ze zdumienia i zastanawiamy się, co nam umknęło. Stopniowo budowane napięcie trzyma czytelnika w swoich ryzach do samego końca. Tutaj nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać, autor umiejętnie mąci czytelnikowi w głowie, nie brakuje tutaj mocnych i zaskakujących zwrotów akcji. W momencie, kiedy już jesteśmy niemal przekonani, że wiemy, jak zakończy się podróż, autor udowadnia nam, że jesteśmy w błędzie.
Nie miałam jeszcze okazji czytać tak intrygującej, a zarazem mocno pokręconej historii. „Baltica” w moim odczuciu to jeden z ciekawszych thrillerów tego roku. Nietuzinkowa fabuła skonstruowana w taki sposób, że czytelnik nie może, a nawet nie chce oderwać się od lektury w obawie, że coś mu umknie. Książkę czyta się z zapartym tchem i ogromnym zaangażowaniem.
Jeżeli lubicie nieoczywiste historie pełne zwrotów akcji, w których pytania piętrzą się na potęgę, a odpowiedź dostajemy dopiero na samym końcu, to „Baltica” jest właśnie taką historią. Polecam!