Jedenaste nie dotykaj. Moja historia przemocy recenzja

Książka, której nie sposób ocenić. Nie sposób dać temu tytułowi określonej liczby gwiazdek w przyjętej skali, bo nie sposób uznać czy się ją lubi czy nie. Tej książki nie trzeba lubić - trzeba ją przeczytać.

-

Ile razy słyszeliście, że "klaps to nie bicie", "dupa nie szklanka" czy "jak nie przylejesz to się nie nauczy"? Ile jeszcze podobnych sformułowań krąży wśród rodziców, dziadków, osób zaangażowanych w wychowanie dzieci, ale i tych będących tylko pobocznymi obserwatorami.

Nie od dziś wiadomo, że klaps jest naruszeniem godności i intymności dziecka. Nie od dziś wiadomo, że kary fizyczne wpływają na psychikę dziecka, pozostawiając ślady rzutujące na jego dorosłe postrzeganie świata.

Nie od dziś psychologowie i wychowawcy mówią głośno o szkodliwości klapsa, nie przyzwalając na bagatelizowanie tej "metody" wychowawczej.

-

W tej książce poznajemy historię Laury, która opowiada o swoich doświadczeniach, emocjach i traumach mających genezę w klapsach stosowanych w jej domu. Laura pokazuje związek uderzania w pośladki ze strefą erogenną dziecka. Pokazuje moment poniżenia, ingerencji w intymność, naruszenia nietykalności cielesnej młodego człowieka.

-

W książce poruszony jest też temat spankingu - praktyki BDSM, która niejako fundowana jest małym dzieciom, a która rzutuje na seksualność dorosłej osoby. Stosowanie klapsów w dzieciństwie może zaburzać seksualną percepcję osoby dorosłej. Może w znaczący sposób wpłynąć na rodzaj potrzebnych do osiągnięcia spełnienia bodźców i działań.

-

Laura opisuje jak pod płaszczem wychowywania, wyrządza się dzieciom krzywdę - często taką, którą później trzeba przepracować na odpowiedniej terapii. Jak klapsy otrzymywane w przeszłości wpływają na samoocenę, wiarę w siebie czy relacje międzyludzkie.

-

To co bardzo pozytywnie odbieram w tej pozycji to fakt, że nie jest ona nacechowana emocjonalnymi, traumatycznymi opisami. Laura jako dorosła kobieta jest w pełni świadoma swoich emocji i postrzegania świata. Dzięki temu w stosunkowo racjonalny, a nawet łagodny sposób przedstawia temat klapsów. Dlatego też, tę książkę mają szansę przeczytać osoby, dla których zbyt emocjonalne lektury są za ciężkie do przetrawienia. Ja Was do niej gorąco zachęcam.